Het is leeg in het internaat. En stil.

Lieve lezers,

Ik ben op dit moment in het internaat maar er is nog niks of niemand te bekennen. Geen stapelbedden,  geen vrolijke liedjes, geen non Joost en ik zie geen enkel ander meisje uit het internaat. Een rek met onze internaat jurkjes, dat zie ik. Wachtend op een hanger tot alle 14 meisjes ze weer aan mogen trekken.

En dat moment is volgende week al. Woensdagavond zullen we ons weer klaarmaken voor 4 dagen in het internaat. Dan zal ons mega grote stapelbed er weer staan en zullen we onze bedjes weer netjes opmaken. We zullen elke ochtend gewekt worden met een bel, ons ochtendlied zingen, ontbijten op vaste plaatsen en onze internaat pakjes aantrekken. Ik zal mijn naam verruilen voor nummer 10. En ik vind het allemaal helemaal niet erg want in het internaat leven is best fijn.

Het zou super zijn als er veel mensen een kijkje komen nemen in ons internaat. En daarom ga ik nu de stad in met een stapel posters en flyers. Dan spreek ik alle mensen aan om te komen, en zelfs alle jongens, want iedereen is welkom in Meisjesinternaat Vredestein!  

Liefs,

Nu nog Geertje, straks nummer 10. 

Zondigen. Dat is nooit goed voor een meisje uit het internaat.

Hallo lieve lezers,

Dit meisje leeft er weer helemaal naartoe: 4 dagen terug in het internaat. 

Het samen zijn met alle meiden uit het internaat heb ik best wel gemist. Rust, reinheid en regelmaat. Dat heb ik van de afgelopen weken niet kunnen zeggen.
Oke, nu moet ik toch echt wat geheimpjes vertellen net als Dalith. 

Ik ben ook geslaagd en heb ondertussen al een heleboel feestjes achter de rug, lekker vakantie gevierd, laat naar bed en ga zo maar door. Ik heb me dus aan alles behalve de regels van het internaat gehouden. Maar nu, op dit moment, heb ik mezelf voorgenomen om de aankomende week, de week voor de voorstellingen (7, 8, 9 en 10 juli!!!), wat rustiger aan te doen (vooral met lekker eten), want ik wil niet ineens vet vermoeid en conditieloos het podium op gaan. Ik spreek uit ervaring van de vorige voorstellingen op het festival Havenwerk...(spierpijn...)

Daarom ga ik nu stoppen met deze brief om eens lekker mijn rust te pakken voor volgende week donderdag! Ik heb er super veel zin in. Hopelijk tot volgende week allemaal :D

Liefs Merle

Een beetje ziek. Waar is zuster Joost?

Lieve allemaal,

Vandaag is een mooie dag. Dat blijf ik de hele dag tegen mezelf zeggen: vandaag is een mooie dag!
Prachtig weer, geen school en een goed boek. Maar al is het zulk heerlijk weer en heb ik mijn examens gehaald (vlekkeloos; zonder onvoldoendes), vandaag heb ik nog niet echt van mijn vakantie kunnen genieten...
Ik heb namelijk het overgrote deel van de dag - jawel, jawel- onder de wol doorgebracht. Met koorts, en zonder stem.

Maar ach, zoiets gaat vast snel weer over, en straks, als ik weer voor een klein weekje in het internaat mag zijn, hoef ik me daar ook helemaal geen zorgen over te maken! Daar zal zuster Joost ons vast en zeker weer goed verzorgen.

Ik heb er nu al zin in. Het stapelbed beklimmen, samen eten en weer een vast ritme opbouwen. En zelfs - dit geef ik eigenlijk niet zo graag toe-heb ik zin in de discipline en de regeltjes. Die gaan me vast en zeker goed doen.

En hopelijk kan ik aan het eind van elke dag oprecht zeggen dat het een mooie dag was, maar dat, lieve mensen, hangt ook deels van jullie af.
Het zal zeker lukken als jullie ons massaal komen bezoeken, in het Meisjesinternaat Vredestein!

Tot heel snel,



Liefs Annely

Stiekeme meisjes en de tijd van hun leven

Lieve lezers,

Dit is even heel spannend, want weetje, ik ben samen met een ander meisje ontsnapt uit het internaat.
En eigenlijk mag niemand dit weten, want het is dus stiekum. Dus als je dit leest, niks door vertellen he! We zijn namelijk uit het internaat naar de grote stad vertrokken. Rotterdam!

En ik zal je wat vertellen, het is hier zo groot en er zijn hier heel veel mensen en er rijden allemaal trams enzo.
En hier lopen zelfs jongens. Ja, die zien wij niet elke dag. Eigenlijk bijna nooit.
En hier lopen ze in het wild. Alles is wild hier, geen regels, niemand die kijkt of je het wel goed doet of juist dingen fout doet.
Heel fijn eigenlijk. We hebben de tijd van ons leven.

We zijn hier nu al een paar dagen en wat ze hier ook hebben is de parade, dat is een theater festival, heel groot en leuk.
Daar zijn wij ook geweest.

Maar we denken wel dat we maar snel weer terug gaan naar huis, want anders krijgen we straf en dat willen we niet.
Gelukkig hebben ze ons nog niet gevonden. want dat zou vervelend zijn.
Maar nu ik er over na denk mis ik thuis wel een beetje, de regels, de mensen, de meisjes.

Ik kan ook niet wachten om weer samen met alle internaat meisjes het podium te beklimmen.
Nu eerst nog een dagje genieten van de grote stad en dan ga ik dit leuke avontuur afsluiten en weer terugkeren naar het internaat.

En als jullie nu heel nieuwsgierig zijn geworden naar het avontuur die wij hebben meegemaakt, kom dan naar ons internaat,
dan kan ik jullie het allemaal vertellen!

Liefs Dalith 

De verlangens van een eenzaam meisje.

Lieve mensen,

Ik zit nu boven op mijn kamertje. Buiten regent het, giet het. Bah. En ik moet studeren. Het schrijven van deze brief is dan ook wel een prima studie ontwijkende activiteit. Zit nu met mijn gedachten bij minder dan twee weken verder, want dan moeten we weer!!! Yeaaaah, whihoeeee!!

Nouja moeten, mogen is beter gezegd natuurlijk, want we hebben er zin in =)

Weer vier dagen los van alles en alleen maar spelen spelen spelen.

Een paar weken geleden hebben we een uitstapje naar het Havenwerkfestival in Deventer gemaakt. Daar hebben we de voorstelling twee keer gespeeld en het ging super goed! De rijen publiek stonden tot aan de haven, de gracht, het kanaal; ik weet niet precies hoe het heet dat wat door Deventer stroomt..? In elk geval; ze pasten er lang niet allemaal in. Dus hopelijk gaan we heeel veel van die mensen terugzien op het ZwArt Festival. En nog heel veel mensen meer natuurlijk. Zou leuk zijn!

Maar vóordat al dat leuks begint, moet ik nu eerst nog even heeel hard leren voor mijn tentamen voor donderdag en dan is het bijna zover. Dan kan de strijd weer beginnen tussen de meisjes in het mooiste internaat van Nederland; Meisjesinternaat Vredestein. En het plezier natuurlijk; maar dat is meer voor vóor en ná de voorstelling.

Tot over heel snel allemaal!

Liefs, Evelien

Een eerste bericht uit Meisjesinternaat Vredestein...

Lief dagboek,

Wat een half jaar, ik voel de macht onder mijn vingers wegglippen!  Die vervelende koters worden steeds brutaler  *excusez moi mais je suis très irrité!*. Ondanks dit problème, ben ik toch erg blij dat ik het podium weer mag beklimmen! Ik zal ze leren! Ze zullen beseffen waar ze staan en waar vooral niet, voor mijn voeten dus. Ha Ha, ik voel me nu al beter, hmmm ik zal ze krijgen.

Ik en mijn zusters, wij zijn de toekomst! Het wordt heerlijk om dat weer te kunnen benadrukken onder de felle lichten van Het Toneel, ik zie de angst al in hun ogen..  Bang? Serieux?  Bang ben ik nooit, ik ben het tegenovergestelde van bang, ik bén angst. Maar toch, zij met hun honden ogen,  ze lijken iets te raken, hmm ik ben er nog niet uit.

Het liefst wil ik natuurlijk weg, naar buiten, tot het einde en verder, zo ver mogelijk. Maar ik zit hier nog wel even en tot die tijd bén ik er ook. Zichtbaar of niet.

Point!

Dorith