Geheimen. Het is een kwestie van liegen.

Ik heb een geheim. Of eigenlijk dus 2. 

Ik heb het hier nog aan niemand verteld. Als een van de meisjes er naar vroeg, loog ik gewoon. Het is een soort gewoonte geworden om te liegen. Zelfs tegen Tessa. Of misschien zelfs wel tegen Tessa. Eigenlijk is het geen Big Deal. Want heel veel meisjes hier hebben hetzelfde. Dat eerste geheim dan. Daarom zitten we hier ook. Nouja, sommigen van ons. Ik ben in ieder geval zeker niet de enige. Maar toch lieg ik er om. Vooral om dat 2^e geheim. Omdat ik me er voor schaam. En daar had ik eigenlijk nooit moeite mee. Maar de laatste tijd denk ik er steeds vaker aan. 

Ik heb ook van die gedachtes, die zijn dan niet meer stoppen. En dan denk ik, dat komt zeker door hen. Door hen denk ik zo. Door hen ben ik zo. Dat moet haast wel. Hoe kan het anders...Ik heb dan van die gedachtes. Die je niet wilt hebben. Of eigenlijk, wil ik ze ook wel. Hier zijn ze wel handig. En straks ook wel, daarbuiten. Maar ze zeggen tegen ons dat ze slecht zijn. Dat jij dan slecht bent. Maar hier zijn ze wel handig... Dat je er van geniet, op een bepaalde manier. Dat je het fijn vind dat ze pijn hebben, dat ze verdriet hebben. Dus ik geef hen de schuld. Zij hebben mij op de aarde gezet en zij zijn een stukje van mij. Er zitten stukjes van hen in mij. En dat zijn dan die slechte stukjes. Dat denk ik. Dat weet ik. En daarom lieg ik er over. 

Ik zeg dan maar dat mijn ouders me niet wilden en hier in hebben gestopt. Dat ze mij te vervelend vonden of zo. Omdat zij er nu niet meer zijn, moet ik het voortzetten. Straks, hierbuiten. Maar het is wel gevaarlijk, kijk maar naar hen. Zij zijn nu dus dood. Daardoor. Net als in de film. De slechterik, de Bad Guy. Net als in de film...

Miriam