Lief lief dagboek,
Ik heb maar heel weinig tijd voor het schrijven van dit stukje, want we moeten over zeven minuten alweer op het podium staan, dus even kort!
Ik voel me op dit moment heel heel blij. De hele week eigenlijk al hoor =)
Alles is zo’n beetje op zijn pootjes terecht gekomen. Een klein deeltje van de voorstelling zweeft nog.
De scenes passen perfect bij elkaar, de personages botsen of contrasteren of smelten samen en de kern van het verhaal komt in steeds meer naar voren.
Vanmiddag tijdens het repeteren viel er bij mij persoonlijk ook wel een figuurlijk kwartje .
Jeroen zei steeds ‘’Voelen jullie dat het gaat kloppen?’’ En ja hoor, ik voelde het.
Ik vind het super fijn om 24/7 gefocust te zijn op de voorstelling en we voelen nu ook echt hoe de voorstelling in alles in het ‘’normale’’ leven doorstroomt.
Kan niet wachten op de premiere; DAT IS AL OVER 24 UUR EN 56 MINUTEN!
Super pittig.
Maar heb er eigenlijk alle vertrouwen in dat dat goed gaat komen.
Vandaag was helemaal niet stressvol, zoals ik dat van te voren had verwacht. We hebben nu bijna het hele stuk doorgespeeld. Het einde is nog niet vast gelegd, maar dat het heftig wordt staat vast. Hoe kan het ook anders bij Jeroen. ;)
Ik ga nu even mijn neus snuiten, want die begint nu al uit zichzelf leeg te lopen en daarna allerlei homeopathische middelen en strepsils naar binnen werken.
Dan staan we morgen met gouden keeltjes voor jullie klaar in De Kerk!
Gaan wij nu nog even de puntjes op de ‘’i’’ zetten!
Tot morgen allemaal!
Heel veel liefs en een dikke kus, Evelien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten