Geheimen. Het is een kwestie van liegen.

Ik heb een geheim. Of eigenlijk dus 2. 

Ik heb het hier nog aan niemand verteld. Als een van de meisjes er naar vroeg, loog ik gewoon. Het is een soort gewoonte geworden om te liegen. Zelfs tegen Tessa. Of misschien zelfs wel tegen Tessa. Eigenlijk is het geen Big Deal. Want heel veel meisjes hier hebben hetzelfde. Dat eerste geheim dan. Daarom zitten we hier ook. Nouja, sommigen van ons. Ik ben in ieder geval zeker niet de enige. Maar toch lieg ik er om. Vooral om dat 2^e geheim. Omdat ik me er voor schaam. En daar had ik eigenlijk nooit moeite mee. Maar de laatste tijd denk ik er steeds vaker aan. 

Ik heb ook van die gedachtes, die zijn dan niet meer stoppen. En dan denk ik, dat komt zeker door hen. Door hen denk ik zo. Door hen ben ik zo. Dat moet haast wel. Hoe kan het anders...Ik heb dan van die gedachtes. Die je niet wilt hebben. Of eigenlijk, wil ik ze ook wel. Hier zijn ze wel handig. En straks ook wel, daarbuiten. Maar ze zeggen tegen ons dat ze slecht zijn. Dat jij dan slecht bent. Maar hier zijn ze wel handig... Dat je er van geniet, op een bepaalde manier. Dat je het fijn vind dat ze pijn hebben, dat ze verdriet hebben. Dus ik geef hen de schuld. Zij hebben mij op de aarde gezet en zij zijn een stukje van mij. Er zitten stukjes van hen in mij. En dat zijn dan die slechte stukjes. Dat denk ik. Dat weet ik. En daarom lieg ik er over. 

Ik zeg dan maar dat mijn ouders me niet wilden en hier in hebben gestopt. Dat ze mij te vervelend vonden of zo. Omdat zij er nu niet meer zijn, moet ik het voortzetten. Straks, hierbuiten. Maar het is wel gevaarlijk, kijk maar naar hen. Zij zijn nu dus dood. Daardoor. Net als in de film. De slechterik, de Bad Guy. Net als in de film...

Miriam

Het veilige bestaan, bruut verstoord.

Wakker geworden in het internaat vanochtend.

Aan de ene kant super veilig en aan de andere kant blijf ik altijd alert. Mijn aandacht zal niet verslappen, nooit, dat kan niet hier. Het is me al aardig goed gelukt de afgelopen jaren.. Zonder al te veel pesterijen ben ik doorgeschoven naar de middelste meisjes. Daar is het prettig. De middelste meisjes bestaan uit drie meisjes. We zijn een eenheid, maar toch ook weer niet.

Als ik hen moet verraden om mijn eigen hachje te redden, dan doe ik dat. Zo gaat dat hier, Zo moet dat hier. Anders red je het niet. Ik weet niet of de twee andere middel meisjes dat ook zouden doen. Ik weet niet of zij wel door hebben dat het zo werkt. Sommige meisjes zijn zo naief. Weten niets van het leven. Weten niets van de buitenwereld.
Zij zijn niet slim, zij weten niet hoe je overal tussendoor moet glippen. Ik wel. Ik heb altijd alles door. Mij zal niets ontglippen. En als jij mij iets probeert te flikken, krijg je het driedubbel zo hard terug. Maar wel zonder dat iedereen weet dat ik dat gedaan heb. Ja daar zorg ik dan ook wel weer voor. Dat iemand anders de schuld krijgt. Je moet wel slim zijn. Je moet het zo aanpakken. Het is hier geen kinderspel.

Oh en die nieuwe. Ik mag haar niet. Ze.. ik weet niet wat het met haar is maar ik vertrouw haar niet. Ik weet zeker dat de grote meisjes bang voor haar zijn. Ik zie ze wel overleggen en tactieken verzinnen om haar klein te krijgen... Ik weet
niet of het gaat lukken.. Ik vertrouw haar niet en dat zal ze merken ook. Zij zal er niet voor zorgen dat ik de controle verlies over .. over .. alles. Ik hou van de controle. Ik kan hier nietzijn zonder controle.

Ik moet die controle.. ZIJ moet weg. Het voelt niet goed. Ik voel me niet goed. Het gaat niet goed..

Middel meisje,

Elene

Een bibberend roosje.

Meisjesinternaat Vredestein,

een plek waar een jongedame kan groeien als een wonderschone roos,

een plek die zij misschien niet zelf koos,

maar wel het beste is voor haar welzijn.

Een wonderschone roos die ontstaat uit het vuil,

die wordt geschoold en beleerd,

belezen raakt en tot God keert,

in elke roos zit iets wonderschoons schuil.

De jongedame heeft elk een taak,

de meest belezen en met kennis vervaardigde jongedame heeft het hoogste woord,

en dat is hier op ons geliefde Vredestein niets anders dan wat hoort.

de minst belezen horen dat dan ook vaak.

Een straf gaat niets anders dan volgens wet,

een jongedame wordt niet gestraft met lichamelijk geweld,

zoals open en eerlijk in het reglement wordt vermeld,

en toch vindt ik elke nacht iets vreselijks in mijn bed.

Liefs Zilpa

Zwak zijn is geen optie. In het internaat moet je stoer zijn.

Geachte lezers,

Ik ben ziek. Ik ben verkouden en heb een zere keel. Dit alles komt omdat alle meiden die boven mij liggen in het stapelbed, te hard hun kussens opslaan. Waardoor al het stof naar beneden zakt en terecht komt op het bed van Lisanne en mij..  Waardoor Lisanne en ik altijd de zwaksten lijken omdat we ziek zijn, maar eigenlijk worden we er alleen maar sterker door.

En omdat Lisanne en ik samen een bed delen, heb ik haar nu ook aangestoken. Sinds vanochtend is ze alleen maar aan het hoesten en proesten. Zwak toch? Ik herstel veel sneller dan haar. Ik ben veel sterker. Daarom bezit ik ook meer plek van ons bed dan haar. Heel vaak ligt ze met lichaamsdelen op de koude vloer. Maar dat komt omdat ze niet zo stoer en sterk is zoals ik.

Ik zal even een voorbeeld geven:

Afgelopen zaterdag ben ik s’nachts het internaat uit gegelipt. Iedereen lag om half 10 te slapen. En Evelien en Geertje lagen om kwart voor 10 al te snurken. Toen ik precies om 10 uur via het raam in het toilet, naar buiten geglipt. En weetje waarom? Niet om een jongen te ontmoeten, of om naar het hockeyfeest te gaan,of om ordinair te dansen. Nee, puur om de spanning! En toen om 5 over 10 klom ik weer naar binnen, via het raampje in het toilet. Dus als iemand mij heeft gehoord dan denken ze gewoon dat ik naar het toilet was. Echt een heel slim plan, dat vond ik zelf ook al.

Ik denk dat ik later nog stoerder en sterker wordt dan Tessa. Ik weet het bijna wel zeker. Want 's nachts is Tessa niet zo stoer. Ik heb haar betrapt. Ze duimt.

En dan nog even ik denk dat onze liederen naar de heer, best wat moderner mogen. Hierbij een voorbeeld, een andere manier om ‘Welk een vriend is onze Jezus’ : http://www.youtube.com/watch?v=oRfvcrn0l7g

Dit was Arlette Beld uit Meisjesinternaat Vredestein.

Het blijft spannend om naar een internaat te gaan.

Lief dagboek,

Bijna is het zover. Over 3 nachtjes ga ik weg thuis. Naar het Meisjesinternaat Vredestein. Eigenlijk wil ik niet, maar volgens mijn ouders is dit het best. En zij hebben er voor getekend.

Ik ben benieuwd hoe het er al zijn, hoe de meisjes zullen zijn. Misschien zijn er wel meer nieuwe meisjes. Ik hoop dat ik wat vriendinnen kan maken!

Mijn ouders hebben me wel verteld dat het er best streng aan toe gaat en dat ik me goed aan de regels moet houden. Ik weet nog niet zo goed wat ik me daarbij moet voorstellen eigenlijk. Eten we samen? Slapen we samen, op eenzelfde zaal? Moet je een uniform dragen in het internaat? En mogen we ook wel naar buiten in onze vrije tijd? Of hebben we helemaal geen vrije tijd?

Nog 3 nachtjes en dan zal ik erachter komen. Dan gaat het grote avontuur beginnen.

Ik hoop dat u samen met mij het internaat voor de eerste keer (of misschien al wel de tweede keer) wilt betreden en wilt kijken hoe het eraan toe gaat. Dan ben ik niet alleen en heb ik wat steun aan u, want één ding is zeker: het zal zwaar zijn.

Hopelijk tot dan!

Liefs,

Katelijne

Voor een dagje de stad in met flyers en worteltjes.

Hallo lieve lezers,

Vandaag was een hele bijzondere dag voor mij, ik mocht namelijk samen met twee andere meisjes weg uit het internaat om reclame te maken voor onze voorstelling! Een beloning omdat we ons zo goed hebben gedragen de laatste tijd.

Maar goed, wij gingen dus op weg naar de binnenstad van Zwolle waar we een heleboel mensen hebben blij gemaakt met worteltjes en flyers. Nou ben ik al wel eens eerder in Zwolle geweest als uitstapje met het hele internaat, maar toch verbaas ik me elke keer weer over de dingen die ik zie. Er waren bijvoorbeeld een heleboel vrouwen die een broek aan hadden. Een broek! Alsof het mannen zijn! Dat kan niet in ons internaat hoor, een broek dragen. Wij dragen allemaal netjes een jurkje, zoals dat hoort.

Ik was wel echt ontzettend blij dat ik weg mocht uit het internaat, want ik kan je vertellen dat de sfeer er niet zo best is. Zeker nu Tessa weer uit de isoleercel weg is, moet ik constant waakzaam zijn en zo onopvallend mogelijk door de gangen van het internaat lopen, anders krijg ik geheid klappen. Helaas ben ik niet zo stipt en kom ik nog wel eens te laat, ook vanavond bij het avondeten was het weer zo ver.

Mijn hoofd doet nog steeds pijn.

Gelukkig heb ik kunnen ontsnappen aan de oudste meisjes van het internaat en nu zit ik in mijn bedje helemaal onderin het grote stapelbed dit verhaal te schrijven. Ik kan niet wachten tot ik ouder ben! Dan hoef ik niet meer een bed te delen en mag ik bovenin slapen. En niemand zal me meer slaan! Ik hoef nooit meer bang te zijn, in tegenstelling: Ik zal degene zijn om bang voor te zijn! En ooit, ooit zal ik wraak nemen op de oudste meisjes van het internaat, dus als jullie dit lezen: bereid je maar voor! (Eigenlijk hoop ik dat ze dit niet gaan lezen want dan heb ik een groot probleem.)

Maar lieve lezers, wat ik verder nog tegen jullie wil zeggen is: Kom kijken naar onze super mooie, leuke, fantastische voorstelling! Dan maken jullie dit arme meisje gelukkig!

Liefs,

Lisanne

Het oudste meisje spreekt, wees gewaarschuwd.

Hallo,

Ik ben Tessa de Lange en ik ben de oudste in het internaat. Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik heb de afgelopen drie maanden doorgebracht in de isoleerkamer.
Dit is het kleinste kamertje in het internaat waar geen raampje te bekennen is, het is altijd donker en je hebt dus ook geen idee of het nou dag of nacht is. De isoleercel is voor de meest criminele meisjes, de stoerste. Dus ook voor mij.

Ik had namelijk op een zaterdagochtend bij het ontbijt een croissantje gestolen en heb het meisje geslagen dat mij verklikte en toen was het raak. De meester kwam woest op me af en heeft me aan mijn haren meegetrokken naar de hoogste raad die mij voor drie maanden op heeft gesloten.

Nu ben ik weer vrij en wil wraak nemen op het hele internaat. Ik zal nog strenger moeten zijn, ze nog meer onder de duim moeten houden voor het weer gebeurd. Ik zal het publiek dan ook laten zien we er de baas is, dus je bent gewaarschuwd.


Alle nieuwe meisjes die in het internaat komen, zal ik temmen. Ik zal zorgen dat dit nooit weer gebeurd. De isoleerkamer was vreselijk, maar het heeft me aan het denken gezet. De isoleerkamer heeft mij laten zien, dat ik nog harder moet zijn, nog strenger, misschien nog gemener. Ik ken mijn tactieken.

Dus je bent gewaarschuwd.

Tot ZwArt,
Tessa de Lange.

Het is leeg in het internaat. En stil.

Lieve lezers,

Ik ben op dit moment in het internaat maar er is nog niks of niemand te bekennen. Geen stapelbedden,  geen vrolijke liedjes, geen non Joost en ik zie geen enkel ander meisje uit het internaat. Een rek met onze internaat jurkjes, dat zie ik. Wachtend op een hanger tot alle 14 meisjes ze weer aan mogen trekken.

En dat moment is volgende week al. Woensdagavond zullen we ons weer klaarmaken voor 4 dagen in het internaat. Dan zal ons mega grote stapelbed er weer staan en zullen we onze bedjes weer netjes opmaken. We zullen elke ochtend gewekt worden met een bel, ons ochtendlied zingen, ontbijten op vaste plaatsen en onze internaat pakjes aantrekken. Ik zal mijn naam verruilen voor nummer 10. En ik vind het allemaal helemaal niet erg want in het internaat leven is best fijn.

Het zou super zijn als er veel mensen een kijkje komen nemen in ons internaat. En daarom ga ik nu de stad in met een stapel posters en flyers. Dan spreek ik alle mensen aan om te komen, en zelfs alle jongens, want iedereen is welkom in Meisjesinternaat Vredestein!  

Liefs,

Nu nog Geertje, straks nummer 10. 

Zondigen. Dat is nooit goed voor een meisje uit het internaat.

Hallo lieve lezers,

Dit meisje leeft er weer helemaal naartoe: 4 dagen terug in het internaat. 

Het samen zijn met alle meiden uit het internaat heb ik best wel gemist. Rust, reinheid en regelmaat. Dat heb ik van de afgelopen weken niet kunnen zeggen.
Oke, nu moet ik toch echt wat geheimpjes vertellen net als Dalith. 

Ik ben ook geslaagd en heb ondertussen al een heleboel feestjes achter de rug, lekker vakantie gevierd, laat naar bed en ga zo maar door. Ik heb me dus aan alles behalve de regels van het internaat gehouden. Maar nu, op dit moment, heb ik mezelf voorgenomen om de aankomende week, de week voor de voorstellingen (7, 8, 9 en 10 juli!!!), wat rustiger aan te doen (vooral met lekker eten), want ik wil niet ineens vet vermoeid en conditieloos het podium op gaan. Ik spreek uit ervaring van de vorige voorstellingen op het festival Havenwerk...(spierpijn...)

Daarom ga ik nu stoppen met deze brief om eens lekker mijn rust te pakken voor volgende week donderdag! Ik heb er super veel zin in. Hopelijk tot volgende week allemaal :D

Liefs Merle

Een beetje ziek. Waar is zuster Joost?

Lieve allemaal,

Vandaag is een mooie dag. Dat blijf ik de hele dag tegen mezelf zeggen: vandaag is een mooie dag!
Prachtig weer, geen school en een goed boek. Maar al is het zulk heerlijk weer en heb ik mijn examens gehaald (vlekkeloos; zonder onvoldoendes), vandaag heb ik nog niet echt van mijn vakantie kunnen genieten...
Ik heb namelijk het overgrote deel van de dag - jawel, jawel- onder de wol doorgebracht. Met koorts, en zonder stem.

Maar ach, zoiets gaat vast snel weer over, en straks, als ik weer voor een klein weekje in het internaat mag zijn, hoef ik me daar ook helemaal geen zorgen over te maken! Daar zal zuster Joost ons vast en zeker weer goed verzorgen.

Ik heb er nu al zin in. Het stapelbed beklimmen, samen eten en weer een vast ritme opbouwen. En zelfs - dit geef ik eigenlijk niet zo graag toe-heb ik zin in de discipline en de regeltjes. Die gaan me vast en zeker goed doen.

En hopelijk kan ik aan het eind van elke dag oprecht zeggen dat het een mooie dag was, maar dat, lieve mensen, hangt ook deels van jullie af.
Het zal zeker lukken als jullie ons massaal komen bezoeken, in het Meisjesinternaat Vredestein!

Tot heel snel,



Liefs Annely

Stiekeme meisjes en de tijd van hun leven

Lieve lezers,

Dit is even heel spannend, want weetje, ik ben samen met een ander meisje ontsnapt uit het internaat.
En eigenlijk mag niemand dit weten, want het is dus stiekum. Dus als je dit leest, niks door vertellen he! We zijn namelijk uit het internaat naar de grote stad vertrokken. Rotterdam!

En ik zal je wat vertellen, het is hier zo groot en er zijn hier heel veel mensen en er rijden allemaal trams enzo.
En hier lopen zelfs jongens. Ja, die zien wij niet elke dag. Eigenlijk bijna nooit.
En hier lopen ze in het wild. Alles is wild hier, geen regels, niemand die kijkt of je het wel goed doet of juist dingen fout doet.
Heel fijn eigenlijk. We hebben de tijd van ons leven.

We zijn hier nu al een paar dagen en wat ze hier ook hebben is de parade, dat is een theater festival, heel groot en leuk.
Daar zijn wij ook geweest.

Maar we denken wel dat we maar snel weer terug gaan naar huis, want anders krijgen we straf en dat willen we niet.
Gelukkig hebben ze ons nog niet gevonden. want dat zou vervelend zijn.
Maar nu ik er over na denk mis ik thuis wel een beetje, de regels, de mensen, de meisjes.

Ik kan ook niet wachten om weer samen met alle internaat meisjes het podium te beklimmen.
Nu eerst nog een dagje genieten van de grote stad en dan ga ik dit leuke avontuur afsluiten en weer terugkeren naar het internaat.

En als jullie nu heel nieuwsgierig zijn geworden naar het avontuur die wij hebben meegemaakt, kom dan naar ons internaat,
dan kan ik jullie het allemaal vertellen!

Liefs Dalith 

De verlangens van een eenzaam meisje.

Lieve mensen,

Ik zit nu boven op mijn kamertje. Buiten regent het, giet het. Bah. En ik moet studeren. Het schrijven van deze brief is dan ook wel een prima studie ontwijkende activiteit. Zit nu met mijn gedachten bij minder dan twee weken verder, want dan moeten we weer!!! Yeaaaah, whihoeeee!!

Nouja moeten, mogen is beter gezegd natuurlijk, want we hebben er zin in =)

Weer vier dagen los van alles en alleen maar spelen spelen spelen.

Een paar weken geleden hebben we een uitstapje naar het Havenwerkfestival in Deventer gemaakt. Daar hebben we de voorstelling twee keer gespeeld en het ging super goed! De rijen publiek stonden tot aan de haven, de gracht, het kanaal; ik weet niet precies hoe het heet dat wat door Deventer stroomt..? In elk geval; ze pasten er lang niet allemaal in. Dus hopelijk gaan we heeel veel van die mensen terugzien op het ZwArt Festival. En nog heel veel mensen meer natuurlijk. Zou leuk zijn!

Maar vóordat al dat leuks begint, moet ik nu eerst nog even heeel hard leren voor mijn tentamen voor donderdag en dan is het bijna zover. Dan kan de strijd weer beginnen tussen de meisjes in het mooiste internaat van Nederland; Meisjesinternaat Vredestein. En het plezier natuurlijk; maar dat is meer voor vóor en ná de voorstelling.

Tot over heel snel allemaal!

Liefs, Evelien

Een eerste bericht uit Meisjesinternaat Vredestein...

Lief dagboek,

Wat een half jaar, ik voel de macht onder mijn vingers wegglippen!  Die vervelende koters worden steeds brutaler  *excusez moi mais je suis très irrité!*. Ondanks dit problème, ben ik toch erg blij dat ik het podium weer mag beklimmen! Ik zal ze leren! Ze zullen beseffen waar ze staan en waar vooral niet, voor mijn voeten dus. Ha Ha, ik voel me nu al beter, hmmm ik zal ze krijgen.

Ik en mijn zusters, wij zijn de toekomst! Het wordt heerlijk om dat weer te kunnen benadrukken onder de felle lichten van Het Toneel, ik zie de angst al in hun ogen..  Bang? Serieux?  Bang ben ik nooit, ik ben het tegenovergestelde van bang, ik bén angst. Maar toch, zij met hun honden ogen,  ze lijken iets te raken, hmm ik ben er nog niet uit.

Het liefst wil ik natuurlijk weg, naar buiten, tot het einde en verder, zo ver mogelijk. Maar ik zit hier nog wel even en tot die tijd bén ik er ook. Zichtbaar of niet.

Point!

Dorith