vrijdag 5 november 2010
Vrijdag 5 november, de eerste voorstelling zit er alweer op
De eerste voorstelling zit er weer op, wel weer even wennen hoor na een week elkaar niet gezien te hebben.
Afgelopen week ben ik vooral bezig geweest met kleding wassen en spullen alvast weer klaar leggen voor dit weekeind.
Dat we gisteravond verstoppertje in een onverlichte kerk hebben gespeeld had ik absoluut niet verwacht, maar vanaf het eerste moment dat we elkaar weer zagen belooft het een super goed en gezellig weekeind te worden! Ik geniet nu al weer vol op!
Emelie
Afgelopen week ben ik vooral bezig geweest met kleding wassen en spullen alvast weer klaar leggen voor dit weekeind.
Dat we gisteravond verstoppertje in een onverlichte kerk hebben gespeeld had ik absoluut niet verwacht, maar vanaf het eerste moment dat we elkaar weer zagen belooft het een super goed en gezellig weekeind te worden! Ik geniet nu al weer vol op!
Emelie
donderdag 4 november 2010
Donderdag avond 4 november, 'Groetjes, Mirjam'
Lief dagboek,
Super fijn om weer terug te zijn in het internaat! Ik ben nog lang niet bijgeslapen en uitgerust, integendeel. Ik voelde me afgelopen dagen nog brakker dan in de 'internaat-week'. Misschien komt dat doordat ik weer alleen was en geen lotgenootjes om me heen had, of door het ontbreken van de fysieke training in de ochtenden, of doordat ik alle dagen heb gewerkt van 9u tot 18u. Ik kreeg in ieder geval ontzettend last van m'n keel en dat is nog niet over helaas. Maar nu ik weer hier ben, met al die leuke en enthousiaste mensen om me heen, voel ik me weer helemaal toppie. Al die lachende en knuffelende mensen werken helend denk ik ;) We gaan zo in het donker 'omgekeerd verstoppertje' doen(1 persoon verstopt zich en de rest gaat zoeken), dus ik moet snel weer stoppen. Jammer dat het dit keer maar voor een paar nachtjes is, zou hier nog wel een paar weken willen blijven..
Groetjes Miriam
Super fijn om weer terug te zijn in het internaat! Ik ben nog lang niet bijgeslapen en uitgerust, integendeel. Ik voelde me afgelopen dagen nog brakker dan in de 'internaat-week'. Misschien komt dat doordat ik weer alleen was en geen lotgenootjes om me heen had, of door het ontbreken van de fysieke training in de ochtenden, of doordat ik alle dagen heb gewerkt van 9u tot 18u. Ik kreeg in ieder geval ontzettend last van m'n keel en dat is nog niet over helaas. Maar nu ik weer hier ben, met al die leuke en enthousiaste mensen om me heen, voel ik me weer helemaal toppie. Al die lachende en knuffelende mensen werken helend denk ik ;) We gaan zo in het donker 'omgekeerd verstoppertje' doen(1 persoon verstopt zich en de rest gaat zoeken), dus ik moet snel weer stoppen. Jammer dat het dit keer maar voor een paar nachtjes is, zou hier nog wel een paar weken willen blijven..
Groetjes Miriam
Donderdag avond 4 november, 'Kus, Arlette'
lief dagboek!
Ik ben echt super happy dat ik weer terug ben in de kerk, en dat ik iedereen weer kan zien en kan knuffelen.
maar nu zie ik wel op tegen zondag-avond.. want daarna zie je iedereen echt niet meer!
komend weekend maar extra veel genieten dus maar dat kom wel goed!
en ook echt vet leuk dat 2 voorstellingen helemaal uitverkocht zijn alleen die van zaterdag nog niet,
dus iedereen moet nog even kaartjes kopen voor zaterdag, echt laatste kans dus !
kus Arlette
Ik ben echt super happy dat ik weer terug ben in de kerk, en dat ik iedereen weer kan zien en kan knuffelen.
maar nu zie ik wel op tegen zondag-avond.. want daarna zie je iedereen echt niet meer!
komend weekend maar extra veel genieten dus maar dat kom wel goed!
en ook echt vet leuk dat 2 voorstellingen helemaal uitverkocht zijn alleen die van zaterdag nog niet,
dus iedereen moet nog even kaartjes kopen voor zaterdag, echt laatste kans dus !
kus Arlette
Donderdag avond 4 november, 'Much Loveeeee, Elene'
LIEF DAGBOEKJE,
YEAH, back home!! De kerk is echt mijn tweede huis.. De sfeer hier is echt zo bijzonder, zo chill! Ja je zal wel denken van jajajajaja dat zal wel zo zijn, nee maar ECHT!!
Maandag zat ik weer lekker in de trein naar Utrecht en ik dacht alleen maar: Ah, ik wil dat Joost en Robert mij wakker zingen met "ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd'.
En dat we dan samen gaan ontbijten of even een biechtje doen of even Nard of Maurits die roepen dat de training weer begint. Gewoon maar een ding om aan te denken.
Maaaaarjaaaaaaaa, de week is voorbij en nu even volop genieten van dit weekend en de voorstellingen. Daar heb ik echt mega veel zin in!!! Ik denk dat het super leuk wordt en ik ben ervan overtuigd dat we 5 super goede voorstellingen gaan spelen.
NEE MAAR ECHT!!!!! (leuk citaatje uit de voorstelling gooi ik er even doorheen)
Nu gaan we omgekeerd verstoppertje doen in het donker. WOEHOEHOEH.
Much loveeeee,
internaatganger numero 26.
Elene dus!
YEAH, back home!! De kerk is echt mijn tweede huis.. De sfeer hier is echt zo bijzonder, zo chill! Ja je zal wel denken van jajajajaja dat zal wel zo zijn, nee maar ECHT!!
Maandag zat ik weer lekker in de trein naar Utrecht en ik dacht alleen maar: Ah, ik wil dat Joost en Robert mij wakker zingen met "ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd'.
En dat we dan samen gaan ontbijten of even een biechtje doen of even Nard of Maurits die roepen dat de training weer begint. Gewoon maar een ding om aan te denken.
Maaaaarjaaaaaaaa, de week is voorbij en nu even volop genieten van dit weekend en de voorstellingen. Daar heb ik echt mega veel zin in!!! Ik denk dat het super leuk wordt en ik ben ervan overtuigd dat we 5 super goede voorstellingen gaan spelen.
NEE MAAR ECHT!!!!! (leuk citaatje uit de voorstelling gooi ik er even doorheen)
Nu gaan we omgekeerd verstoppertje doen in het donker. WOEHOEHOEH.
Much loveeeee,
internaatganger numero 26.
Elene dus!
Donderdag avond 4 november, 'greetz 'n luve, Dorith'
ieve lezers,
heeeeeheeee, daar zijn we weer!
Het voelt wel weer tof om hier te zijn, ik heb het nu al gemist!
Dat wordt nog een erg potje, straks als ik na dit weekend weet dat ik hier een tijdje niet meer kom...
Thuis zijn was ronduit raar. Bedoel, ik had hier wel en potje gejankt, maar ik kon er thuis ook wat van..
Een totaal ander ritme dan hier in de kerk, ik miste de trainingen, en ik voelde me alleen.
We waren zo'n groep geworden, dat, ik in iedere geval, me wel een soortvan afgescheurd voelde, toen ik thuis was.
Maargoooooeed, we gaan er een suuupaaaah toll weekend van maken, en lekker genieten, en vooral heel veel
TONELEN!
Ik hou ervan, van de kerk, en de mensen, van dat verrekt hoge stapel bed, van mijn kostuum, van ONS!
En nu, verstoppertje! (hahaha, ze vinden me niet, rara waarom^^)
greetz 'n luve
Dorith
heeeeeheeee, daar zijn we weer!
Het voelt wel weer tof om hier te zijn, ik heb het nu al gemist!
Dat wordt nog een erg potje, straks als ik na dit weekend weet dat ik hier een tijdje niet meer kom...
Thuis zijn was ronduit raar. Bedoel, ik had hier wel en potje gejankt, maar ik kon er thuis ook wat van..
Een totaal ander ritme dan hier in de kerk, ik miste de trainingen, en ik voelde me alleen.
We waren zo'n groep geworden, dat, ik in iedere geval, me wel een soortvan afgescheurd voelde, toen ik thuis was.
Maargoooooeed, we gaan er een suuupaaaah toll weekend van maken, en lekker genieten, en vooral heel veel
TONELEN!
Ik hou ervan, van de kerk, en de mensen, van dat verrekt hoge stapel bed, van mijn kostuum, van ONS!
En nu, verstoppertje! (hahaha, ze vinden me niet, rara waarom^^)
greetz 'n luve
Dorith
donderdag avond 4 november, 'Liefs, Katelijne'
Lief lief dagboek,
JEEEEEEEEEEEE!
We zijn er weer, yes yes yes!
Die paar dagen op school voelden als een soort droom, het was niet de werkelijkheid.
Thuis begreep ik ook al niet waarom ik niet eerst achter mijn stoel moest staan om een liedje te zingen voor we gingen eten. Om het gevoel maar even te omschrijven.
Wat heb ik het hier en iedereen gemist!
Heel raar dat ik niet met vrienden van school kon delen wat we hier met z'n allen hebben meegemaakt. Je hebt geen idee hoe het is als je er niet bij bent geweest.
Kortom, het is supersonisch fantastisch om weer terug te zijn!!
Liefs Katelijne
JEEEEEEEEEEEE!
We zijn er weer, yes yes yes!
Die paar dagen op school voelden als een soort droom, het was niet de werkelijkheid.
Thuis begreep ik ook al niet waarom ik niet eerst achter mijn stoel moest staan om een liedje te zingen voor we gingen eten. Om het gevoel maar even te omschrijven.
Wat heb ik het hier en iedereen gemist!
Heel raar dat ik niet met vrienden van school kon delen wat we hier met z'n allen hebben meegemaakt. Je hebt geen idee hoe het is als je er niet bij bent geweest.
Kortom, het is supersonisch fantastisch om weer terug te zijn!!
Liefs Katelijne
donderdag avond 4 november, 'Dikke kus, Evelien'
Jaaaaaa! We zijn er weer!
Ben echt in opperste staat van blijdschap!
Echt bizar, want was nog volledig met mijn hoofd in de 'normale' wereld toen ik over de drempel kwam.
En toen ik de klapdeur open deed, voelde ik me weer in 1 klap thuis (ik weet het, dat zegt iedereen, maar het is ook echt zo!)..
Kan niet wachten op de komende avond, nacht, dag, overmorgen en overovermorgen! Whiehoe!
We gaan weer knallen, dat staat vast!
En nu gaan we verstoppertje spelen in het donker. Plas nu al in mijn broek.
Dikke kus en tot snel, x Evelien
Ben echt in opperste staat van blijdschap!
Echt bizar, want was nog volledig met mijn hoofd in de 'normale' wereld toen ik over de drempel kwam.
En toen ik de klapdeur open deed, voelde ik me weer in 1 klap thuis (ik weet het, dat zegt iedereen, maar het is ook echt zo!)..
Kan niet wachten op de komende avond, nacht, dag, overmorgen en overovermorgen! Whiehoe!
We gaan weer knallen, dat staat vast!
En nu gaan we verstoppertje spelen in het donker. Plas nu al in mijn broek.
Dikke kus en tot snel, x Evelien
donderdag avond 4 november, 'Liefs, Geertje'
Lieve mensen,
Waaaaah we zijn er weer! Iedereen is weer geknuffeld, de bedjes zijn weer opgemaakt en de mannen zijn weer flink aan het flipperen.
Heerlijk om er weer te zijn! En morgen weer lekker aan de bak. Twee voorstelling op de planning. Ik heb echt super zin om weer te spelen!
Heb het deze week echt gemist. Was er op school niet helemaal met mijn hoofd bij en kon alleen maar aan de voorstelling en aan de mensen van hier denken.
Ik zie nu alweer op tegen maandag. Moeten we weer wennen aan de buitenwereld. Ach.. het komt wel goed. Eerst genieten van dit weekend!
Liefs, Geertje
Waaaaah we zijn er weer! Iedereen is weer geknuffeld, de bedjes zijn weer opgemaakt en de mannen zijn weer flink aan het flipperen.
Heerlijk om er weer te zijn! En morgen weer lekker aan de bak. Twee voorstelling op de planning. Ik heb echt super zin om weer te spelen!
Heb het deze week echt gemist. Was er op school niet helemaal met mijn hoofd bij en kon alleen maar aan de voorstelling en aan de mensen van hier denken.
Ik zie nu alweer op tegen maandag. Moeten we weer wennen aan de buitenwereld. Ach.. het komt wel goed. Eerst genieten van dit weekend!
Liefs, Geertje
Donderdag avond 4 november, 'liefsheden van Tessa'
NEIN MANN ICH WILL NICHT MEHR NACH SCHULE GEHEN, ICH WILL IN DAS INTERNAT WESEN!
Ik ben echt super blij om weer thuis te zijn in de kerk!
Deze week op school werkte niet echt voor mij, ik kan niet zo goed in 2 werelden leven blijkbaar.
Ben heel blij dat wij het dit weekend over kunnen doen en helaas af moeten sluiten.
We wachten nu nog op een paar mensen die later komen, maar voor de rest heeft iedereen elkaar alweer begroet en geknuffeld.
De sfeer is nog steeds te gek en morgen dus 2x spelen. Een keer voor een school en 's avonds voor een uitverkochte zaal.. SPANNEND!
Er komen dit weekend veel mensen kijken voor mij, dus het is nog extra spannend.
Heb ontzettend toffe reacties gehad op het stuk en er zijn nog kaarten voor zaterdag, dus bestel nu het nog kan!
Liefsheden!
van Tessa
Ik ben echt super blij om weer thuis te zijn in de kerk!
Deze week op school werkte niet echt voor mij, ik kan niet zo goed in 2 werelden leven blijkbaar.
Ben heel blij dat wij het dit weekend over kunnen doen en helaas af moeten sluiten.
We wachten nu nog op een paar mensen die later komen, maar voor de rest heeft iedereen elkaar alweer begroet en geknuffeld.
De sfeer is nog steeds te gek en morgen dus 2x spelen. Een keer voor een school en 's avonds voor een uitverkochte zaal.. SPANNEND!
Er komen dit weekend veel mensen kijken voor mij, dus het is nog extra spannend.
Heb ontzettend toffe reacties gehad op het stuk en er zijn nog kaarten voor zaterdag, dus bestel nu het nog kan!
Liefsheden!
van Tessa
Donderdag avond 4 november, 'Liefs, Dalith'
Zo, weer thuis, heerlijk!
Een paar dagen in de bewoonde wereld geweest en dat is dan toch best wel raar.
Maar nu weer terug in het vertrouwde eigen wereldje.
Ik vond het niet heel moeilijk om thuis te aarden maar het is toch wel weer fijn om hier te zijn.
Heb gewoon weer zin om te gaan spelen.
En lekker bezig te zijn met z'n alle.
Maar nu eerst, verstoppertje!
Haha..
Nu nog een paar dagen genieten van deze fijne mensen,
op deze fijne plek, ons huisje, mijn thuis.
Liefs Dalith
Een paar dagen in de bewoonde wereld geweest en dat is dan toch best wel raar.
Maar nu weer terug in het vertrouwde eigen wereldje.
Ik vond het niet heel moeilijk om thuis te aarden maar het is toch wel weer fijn om hier te zijn.
Heb gewoon weer zin om te gaan spelen.
En lekker bezig te zijn met z'n alle.
Maar nu eerst, verstoppertje!
Haha..
Nu nog een paar dagen genieten van deze fijne mensen,
op deze fijne plek, ons huisje, mijn thuis.
Liefs Dalith
Donderdag avond 4 november, 'Liefs, Annely'
lief dagboek,
Jaa! we zijn er weer:D!! terug op de plaats waar ik toch een beetje van ben gaan houden!
Ik heb dit koude, voormalig-kerkgebouw-maar-nu-theater toch wel een beetje gemist...
Vorig jaar heb ik mee mogen doen met See Me Feel Me. Eerlijk gezegd miste ik toen Theater De Kerk en de supertoffe mensen veel meer dan dit keer.
Het was voor mij dan ook makkelijker om zondag hier weg te gaan dan een jaar geleden. Misschien went dat afscheid nemen dan toch wel een beetje...
Maar dat neemt niet weg dat ik superblij ben dat ik weer terug ben in Zwolle!!
Morgen gaan we 2 voorstellingen spelen, zaterdag ook 2 en zondag de laatste voorstelling. Toen ik net hoorde van Ilona dat de voorstellingen van vrijdagavond en zondagmiddag zijn uitverkocht voelde ik toch een beetje zenuwen, maar vooral heel erg veel zin om te gaan spelen!! Ik heb echt zin om verder te gaan met het 2e deel van de voorstellingenreeks van Meisjesinternaat Vredestein:). Wie weet tot ziens bij een van de voorstellingen!
liefs Annely
Jaa! we zijn er weer:D!! terug op de plaats waar ik toch een beetje van ben gaan houden!
Ik heb dit koude, voormalig-kerkgebouw-maar-nu-theater toch wel een beetje gemist...
Vorig jaar heb ik mee mogen doen met See Me Feel Me. Eerlijk gezegd miste ik toen Theater De Kerk en de supertoffe mensen veel meer dan dit keer.
Het was voor mij dan ook makkelijker om zondag hier weg te gaan dan een jaar geleden. Misschien went dat afscheid nemen dan toch wel een beetje...
Maar dat neemt niet weg dat ik superblij ben dat ik weer terug ben in Zwolle!!
Morgen gaan we 2 voorstellingen spelen, zaterdag ook 2 en zondag de laatste voorstelling. Toen ik net hoorde van Ilona dat de voorstellingen van vrijdagavond en zondagmiddag zijn uitverkocht voelde ik toch een beetje zenuwen, maar vooral heel erg veel zin om te gaan spelen!! Ik heb echt zin om verder te gaan met het 2e deel van de voorstellingenreeks van Meisjesinternaat Vredestein:). Wie weet tot ziens bij een van de voorstellingen!
liefs Annely
donderdag avond 4 november, 'Liefs, Zilpa'
Hallo allemaal!
We zijn allemaal weer terug in de Kerk. Wauw, ik weet niet zo goed wat ik ervan vind. Deze plek heeft iets heel bijzonders, maar het voelt ook alsof het een emotioneel deel van mij mee draagt. Dan voelt het zo raar dat ik weer terug bent. Maar het voelt vooral fijn, om in dit veilig wereldje te zijn, zonder zorgen en meiden die voor mij zorgen. Gezellig en warm en koud tegelijk :) haha
In ieder geval heb ik er heel veel zin in, om ons stuk weer op te voeren en te delen met het publiek. We gaan super schitteren meiden, ik weet het zeker!
KAPOT!!!!!!!
Liefs, Zilpa
We zijn allemaal weer terug in de Kerk. Wauw, ik weet niet zo goed wat ik ervan vind. Deze plek heeft iets heel bijzonders, maar het voelt ook alsof het een emotioneel deel van mij mee draagt. Dan voelt het zo raar dat ik weer terug bent. Maar het voelt vooral fijn, om in dit veilig wereldje te zijn, zonder zorgen en meiden die voor mij zorgen. Gezellig en warm en koud tegelijk :) haha
In ieder geval heb ik er heel veel zin in, om ons stuk weer op te voeren en te delen met het publiek. We gaan super schitteren meiden, ik weet het zeker!
KAPOT!!!!!!!
Liefs, Zilpa
donderdag avond 4 november -'Liefs, Merle'
Hallo lief dagboek,
Hier ben ik dan weer! Om 20.45 ben ik eindelijk weer fijn aangekomen in ons nederig stulpje met het goede nieuws dat de vrijdag- en de zondagavond volledig zijn uitverkocht. Afgelopen maandag tot en met vandaag was toch best wel een beetje afzien. Een heel ander ritme, andere mensen (een heleboel mensen van The Young Ones missen =(=() en meteen weer huiswerk, huiswerk, leren, huiswerk. Ik ben echt ontzettend blij dat ik hier weer ben en heb super veel zin in dit weekend! Lekker weer met elkaar zijn, chillen, lachen, huilen, hard werken en je raadt het nooit: leren voor de toetsweek van volgende week.. Je moet er wat voor over hebben -_-'
OP NAAR DE VOLGENDE 5 VOORSTELLINGEN!!
Liefs Merle.
Hier ben ik dan weer! Om 20.45 ben ik eindelijk weer fijn aangekomen in ons nederig stulpje met het goede nieuws dat de vrijdag- en de zondagavond volledig zijn uitverkocht. Afgelopen maandag tot en met vandaag was toch best wel een beetje afzien. Een heel ander ritme, andere mensen (een heleboel mensen van The Young Ones missen =(=() en meteen weer huiswerk, huiswerk, leren, huiswerk. Ik ben echt ontzettend blij dat ik hier weer ben en heb super veel zin in dit weekend! Lekker weer met elkaar zijn, chillen, lachen, huilen, hard werken en je raadt het nooit: leren voor de toetsweek van volgende week.. Je moet er wat voor over hebben -_-'
OP NAAR DE VOLGENDE 5 VOORSTELLINGEN!!
Liefs Merle.
zondag 31 oktober 2010
zondag avond 31 oktober, 'Ik ben weer thuis... '
Lief dagboek,
Ik ben weer thuis... echt heel anders, de sfeer is hier niet zo leuk als in de kerk. Er zijn hier in Almelo ook allemaal vreemde dingen gebeurt toen ik weg was, dus word er wel een beetje depressief van.
Ik wil echt heel erg graag terug, dus ik kijk ook heel erg uit naar donderdag !
dan ga ik iedereen echt helemaal dood knuffelen want ik voel nu pas hoe geweldig en hoe bijzonder deze groep is en hoe indrukwekkend onze voorstelling eigenlijk is. Er zit echt een zwaar gevoel bij, wat ook gewoon binnen komt en blijft hangen.
Ik heb alleen super veel zin in morgen vroeg, om op de fiets naar school te gaan! Ik heb gewoon zoveel energie echt heel raar, maar die energie moet ik omzetten in leren omdat ik volgende week toetsweek heb, dus het is wel heel zwaar.
Ik mis ook alle mensen van de productie enzo ze zijn echt allemaal schatjes allemaal geweldige mensen, maar ik ben nu heel erg moe want het voelt ook al veel later dus ga ik maar slapen!
Heb zin in komend weekend!! YEAAAAAAAHHH !!!!
Heel veel liefs van Arlette
Ik ben weer thuis... echt heel anders, de sfeer is hier niet zo leuk als in de kerk. Er zijn hier in Almelo ook allemaal vreemde dingen gebeurt toen ik weg was, dus word er wel een beetje depressief van.
Ik wil echt heel erg graag terug, dus ik kijk ook heel erg uit naar donderdag !
dan ga ik iedereen echt helemaal dood knuffelen want ik voel nu pas hoe geweldig en hoe bijzonder deze groep is en hoe indrukwekkend onze voorstelling eigenlijk is. Er zit echt een zwaar gevoel bij, wat ook gewoon binnen komt en blijft hangen.
Ik heb alleen super veel zin in morgen vroeg, om op de fiets naar school te gaan! Ik heb gewoon zoveel energie echt heel raar, maar die energie moet ik omzetten in leren omdat ik volgende week toetsweek heb, dus het is wel heel zwaar.
Ik mis ook alle mensen van de productie enzo ze zijn echt allemaal schatjes allemaal geweldige mensen, maar ik ben nu heel erg moe want het voelt ook al veel later dus ga ik maar slapen!
Heb zin in komend weekend!! YEAAAAAAAHHH !!!!
Heel veel liefs van Arlette
zaterdag 30 oktober 2010
Zaterdag 30 oktober, 'Het applaus stopt niet, we gaan nog een keer op en buigen'
Première
Het licht gaat langzaam uit, we kijken naar elkaar, deze blikken zijn de blikken die je alleen zult ervaren wanneer je een week lang elke dag een zware training en repetitie zult hebben. De muziek gaat langzaam uit...............is donker.............het blijft stil. Het blijft nog steeds stil. Langzaam begint het publiek (dat tegen elkaar zit aangepropt op de tribune omdat het uitverkocht is) te klappen, we rennen op, gaan naar voren, het gevoel wat er dan wort ervaren is waar we het voor doen! We buigen, we buigen nog een keer, we bedanken de techniek (die deze week ongelofelijk hard gewerkt heeft en van wie deze voorstelling net zo goed is als van ons), we buigen nog een keer en rennen af. Het applaus stopt niet, we gaan nog een keer op en buigen, het publiek staat op, het geluid van het klappen wordt harder, we buigen nog een keer en we gaan weer af. We hadden het niet verwacht maar het publiek blijft nog steeds door klappen, na een paar blikken gewisseld te hebben gaan we nog een keer op. We stralen als ware sterren, we buigen twee maal, bedanken nog maals het publiek en gaan af.
Er begint meteen een evaluatie onder de spelers, hoe vond jij het gaan? Hoe ging het bij jou? Wat zouden mijn ouders er van vinden? Wie zullen er allemaal voor mij gekeken hebben? Gaat de voorstelling morgen beter?? Allemaal vragen, de antwoorden liggen een paar meter verderop, bij het publiek.
Wanneer vrij wel al het publiek de tribune af is en in de fyer is gaan we met alle spelers naar de slaapzaal, we kleden ons gezamelijk om in ons “Meisjesinternaat vredestein” t-shirt. We rennen richting het publiek, Jeroen leidt ons op de tafel. Alle spelers staan op tafel en worden nog een keer de hemel in ge prezen (misschien een leuk detail om te weten dat een van de tafels even doorkrakte). Champagne en hapjes staan klaar! We gaan van de tafel af en komen in aanraking met de eerste reacties over ONS stuk. “ik was van begin tot eind geboeit”, “De tranen stonden in mijn ogen”, “Wat heb jij losse heupen”, “Het was een geweldige premiere”, “Wat namen jullie mooi de rust” en nog vele andere reacties kregen wij al snel te horen.
MISSIE GESLAAGD!!!!!
Na een week lang werken, werken en nog eens werken is het ons gelukt! 14 Meiden en 1 regisseur, 1 trainer, en 1 dramaturg, en nog een hele crew. We hebben deze week precies bereikt waar we 7 dagen geleden om hoopte.
We kunnen volt trots en zeer zeker zeggen:
MISSIE GESLAAGD!!!!
Tot een volgende voorstelling!
Emelie Zegel
Het licht gaat langzaam uit, we kijken naar elkaar, deze blikken zijn de blikken die je alleen zult ervaren wanneer je een week lang elke dag een zware training en repetitie zult hebben. De muziek gaat langzaam uit...............is donker.............het blijft stil. Het blijft nog steeds stil. Langzaam begint het publiek (dat tegen elkaar zit aangepropt op de tribune omdat het uitverkocht is) te klappen, we rennen op, gaan naar voren, het gevoel wat er dan wort ervaren is waar we het voor doen! We buigen, we buigen nog een keer, we bedanken de techniek (die deze week ongelofelijk hard gewerkt heeft en van wie deze voorstelling net zo goed is als van ons), we buigen nog een keer en rennen af. Het applaus stopt niet, we gaan nog een keer op en buigen, het publiek staat op, het geluid van het klappen wordt harder, we buigen nog een keer en we gaan weer af. We hadden het niet verwacht maar het publiek blijft nog steeds door klappen, na een paar blikken gewisseld te hebben gaan we nog een keer op. We stralen als ware sterren, we buigen twee maal, bedanken nog maals het publiek en gaan af.
Er begint meteen een evaluatie onder de spelers, hoe vond jij het gaan? Hoe ging het bij jou? Wat zouden mijn ouders er van vinden? Wie zullen er allemaal voor mij gekeken hebben? Gaat de voorstelling morgen beter?? Allemaal vragen, de antwoorden liggen een paar meter verderop, bij het publiek.
Wanneer vrij wel al het publiek de tribune af is en in de fyer is gaan we met alle spelers naar de slaapzaal, we kleden ons gezamelijk om in ons “Meisjesinternaat vredestein” t-shirt. We rennen richting het publiek, Jeroen leidt ons op de tafel. Alle spelers staan op tafel en worden nog een keer de hemel in ge prezen (misschien een leuk detail om te weten dat een van de tafels even doorkrakte). Champagne en hapjes staan klaar! We gaan van de tafel af en komen in aanraking met de eerste reacties over ONS stuk. “ik was van begin tot eind geboeit”, “De tranen stonden in mijn ogen”, “Wat heb jij losse heupen”, “Het was een geweldige premiere”, “Wat namen jullie mooi de rust” en nog vele andere reacties kregen wij al snel te horen.
MISSIE GESLAAGD!!!!!
Na een week lang werken, werken en nog eens werken is het ons gelukt! 14 Meiden en 1 regisseur, 1 trainer, en 1 dramaturg, en nog een hele crew. We hebben deze week precies bereikt waar we 7 dagen geleden om hoopte.
We kunnen volt trots en zeer zeker zeggen:
MISSIE GESLAAGD!!!!
Tot een volgende voorstelling!
Emelie Zegel
Meisjesinternaat Vredestein op RTV Oost & Radio Oost
Bekijk en beluister de items op onderstaande link:
http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=117192
http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=117192
Weblog Zwolle was bij de Premiere
Lees de recensie op onderstaande link:
http://www.weblogzwolle.nl/content/view/19895/1/
http://www.weblogzwolle.nl/content/view/19895/1/
vrijdag 29 oktober 2010
Radio Oost & RTV Oost
Vanochtend life op de radio en om 16:00 uur op RTV oost een interview met JEroen en een paar spelers:
fotografie: Doron Tempert
Vrijdag 29 oktober, 'Nog maar een paar uurtjes en dan is het zover...'
Lief Dagboek,
Nog maar een paar uurtjes en dan is het zover...de première!
Gisteren hebben we voor het eerst de hele voorstelling op volgorde gespeeld en nu moeten we nog even heel hard oefenen om alles tot in de kleine details in te krijgen.
Vandaar dat ik nu maar 10 minuutjes heb om dit te schrijven.
Potlood in mijn ene hand en een boterham in mijn andere.
De afgelopen week was superdruk, maar superleuk!
In het begin was het nog even wennen.
Wennen aan de groep, de training, geen privacy, het ritme.
Maar nu voelt het alsof we hier al veel langer dan een week zitten.
De voorstelling zelf is super mooi geworden en het einde is echt heftig.
Toen we gister de laatste scene speelden hebben er zelfs een paar mensen gehuild.
Ik ben heel benieuwd hoe het publiek zal reageren op de voorstelling.
Als het bij hen net zo overkomt als bij ons, kan het niet anders dan positief zijn.
Nu moet ik stoppen met schrijven want.....we moeten weer de vloer op!
Liefs
Lisanne
Nog maar een paar uurtjes en dan is het zover...de première!
Gisteren hebben we voor het eerst de hele voorstelling op volgorde gespeeld en nu moeten we nog even heel hard oefenen om alles tot in de kleine details in te krijgen.
Vandaar dat ik nu maar 10 minuutjes heb om dit te schrijven.
Potlood in mijn ene hand en een boterham in mijn andere.
De afgelopen week was superdruk, maar superleuk!
In het begin was het nog even wennen.
Wennen aan de groep, de training, geen privacy, het ritme.
Maar nu voelt het alsof we hier al veel langer dan een week zitten.
De voorstelling zelf is super mooi geworden en het einde is echt heftig.
Toen we gister de laatste scene speelden hebben er zelfs een paar mensen gehuild.
Ik ben heel benieuwd hoe het publiek zal reageren op de voorstelling.
Als het bij hen net zo overkomt als bij ons, kan het niet anders dan positief zijn.
Nu moet ik stoppen met schrijven want.....we moeten weer de vloer op!
Liefs
Lisanne
donderdag 28 oktober 2010
donderdag 28 oktober, 'Gaan wij nu nog even de puntjes op de ‘’i’’ zetten'
Lief lief dagboek,
Ik heb maar heel weinig tijd voor het schrijven van dit stukje, want we moeten over zeven minuten alweer op het podium staan, dus even kort!
Ik voel me op dit moment heel heel blij. De hele week eigenlijk al hoor =)
Alles is zo’n beetje op zijn pootjes terecht gekomen. Een klein deeltje van de voorstelling zweeft nog.
De scenes passen perfect bij elkaar, de personages botsen of contrasteren of smelten samen en de kern van het verhaal komt in steeds meer naar voren.
Vanmiddag tijdens het repeteren viel er bij mij persoonlijk ook wel een figuurlijk kwartje .
Jeroen zei steeds ‘’Voelen jullie dat het gaat kloppen?’’ En ja hoor, ik voelde het.
Ik vind het super fijn om 24/7 gefocust te zijn op de voorstelling en we voelen nu ook echt hoe de voorstelling in alles in het ‘’normale’’ leven doorstroomt.
Kan niet wachten op de premiere; DAT IS AL OVER 24 UUR EN 56 MINUTEN!
Super pittig.
Maar heb er eigenlijk alle vertrouwen in dat dat goed gaat komen.
Vandaag was helemaal niet stressvol, zoals ik dat van te voren had verwacht. We hebben nu bijna het hele stuk doorgespeeld. Het einde is nog niet vast gelegd, maar dat het heftig wordt staat vast. Hoe kan het ook anders bij Jeroen. ;)
Ik ga nu even mijn neus snuiten, want die begint nu al uit zichzelf leeg te lopen en daarna allerlei homeopathische middelen en strepsils naar binnen werken.
Dan staan we morgen met gouden keeltjes voor jullie klaar in De Kerk!
Gaan wij nu nog even de puntjes op de ‘’i’’ zetten!
Tot morgen allemaal!
Heel veel liefs en een dikke kus, Evelien
donderdag 28 oktober, 'ik wil nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet'
Lief dagboek,
MORGEN IS DE PREMIERE!!!!!!!!!!!!!!
Dat betekent dat we vandaag alweer 6 dagen hier in het kerkgebouw leven en wonen, maar voor mijn gevoel zit ik hier al veel langer. We zijn ondertussen al echt een groep geworden, dat voelt echt lekker. En het is helemaal prettig dat wanneer iemand zich niet helemaal goed voelt er altijd wel iemand is die een schoudertje over heeft om op uit te huilen.
Vanochtend zijn we weer wakker gemaakt met het oh, zo, leuke, waardoor je vet chagrijnig wordt, wakker wordt liedje: ''begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach..'' etc, etc. Daarna moesten we binnen 5 minuten snel weer aan tafel zitten voor het ontbijt. De training vond ik vanochtend best zwaar. Vooral in het begin kon ik merken dat iedereen heel erg moe en een beetje slapjes was. Daar had ik zelf ook heel erg last van. Daardoor vond ik de training in het begin zooooo zwaar, maar na een aantal oefeningen begon de energie te stijgen en kon ik er weer flink tegenaan. Ik voelde me na de training zelfs helemaal fitjesss =D.
Vanmiddag kregen we heeeeerlijke, koude, pannekoekjes (van gister) en gebakken eitjes met spek bij de lunch, gemaakt door de super koks: peppi en kokki (jammie jammie). Daarna zijn we meteen begonnen met repeteren en EINDELIJK krijgen we ons script! Ja ja, je leest het goed, het script is af!!!! ( we hebben hem btw nog steeds niet, maar alleen het idee is al tof)!! Dus we moeten nog even geduld hebben en daarna blokkennn!
Er ontstaat nu echt een aparte sfeer en gevoel in het stuk, daardoor vind ik het veel makkelijker en prettiger om te spelen. Het is soms net of de sfeer van het stuk hier dagelijks tussen de meiden te merken is. Vooral in de slaapzaal enzo, niet heel duidelijk, maar toch voel ik het. Misschien een beetje eenzaam..?
Ik moet even de groeten doen aan mijn vader, die voelde zich beledigd dat ik tijdens het biechten alleen mijn vriendje had genoemd en hem niet, dus dit is voor jou papa: lieve papa, je hoeft nog maar 1 nachtje te slapen en dan zie je je aller aller aller liefste, knapste, mooiste dochter weer, gna gna gna gna... Nu kan mama natuurlijk niet achterblijven: een knuffel voor jou mams en een dikke kus voor jappie.
Joost (kokki) plaagt mij altijd, hij zit mij op dit moment ook te slaan. Ook heeft mij vanochtend, tijdens het wakker maken, zelfs een lelijke rups genoemd die uit haar cocon kwam. (de vlinder is nog steeds niet ontstaan zegt ie =(=( ) Nu heb ik zin om een liedje te zingen: ik wil nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet. Ik wil nog niet naar huis, nog lange niet naar huis, etc, etc. Alleen het idee al dat ik maandag weer naar school moet en het dagelijks leven weer begint is te scary!!!! Dus het woord 'school' wordt hier ook niet echt uitgesproken.
Ik denk dat ik ondertussen wel genoeg heb verteld, lekker veel onzin en weetjes over het leven hier bij The Young Ones. Nog maar 1 nachtje slapen en dan is de première!!!! (echt raar dat dat morgen al is..)
We gaan zometeen weer verder met repeteren, het zal vanavond ook vast wel weer een latertje worden, dus nu moet ik afronden.
Heel veel lieve groetjes
van nummer 8b (Merle)
uit het Meisjesinternaat Vredestein.
P.S. We krijgen nu eerst nog een heeeerlijk kopje chocolademelk voor we weer verder gaan. (mmmmmmmmmmmmm =D)
MORGEN IS DE PREMIERE!!!!!!!!!!!!!!
Dat betekent dat we vandaag alweer 6 dagen hier in het kerkgebouw leven en wonen, maar voor mijn gevoel zit ik hier al veel langer. We zijn ondertussen al echt een groep geworden, dat voelt echt lekker. En het is helemaal prettig dat wanneer iemand zich niet helemaal goed voelt er altijd wel iemand is die een schoudertje over heeft om op uit te huilen.
Vanochtend zijn we weer wakker gemaakt met het oh, zo, leuke, waardoor je vet chagrijnig wordt, wakker wordt liedje: ''begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach..'' etc, etc. Daarna moesten we binnen 5 minuten snel weer aan tafel zitten voor het ontbijt. De training vond ik vanochtend best zwaar. Vooral in het begin kon ik merken dat iedereen heel erg moe en een beetje slapjes was. Daar had ik zelf ook heel erg last van. Daardoor vond ik de training in het begin zooooo zwaar, maar na een aantal oefeningen begon de energie te stijgen en kon ik er weer flink tegenaan. Ik voelde me na de training zelfs helemaal fitjesss =D.
Vanmiddag kregen we heeeeerlijke, koude, pannekoekjes (van gister) en gebakken eitjes met spek bij de lunch, gemaakt door de super koks: peppi en kokki (jammie jammie). Daarna zijn we meteen begonnen met repeteren en EINDELIJK krijgen we ons script! Ja ja, je leest het goed, het script is af!!!! ( we hebben hem btw nog steeds niet, maar alleen het idee is al tof)!! Dus we moeten nog even geduld hebben en daarna blokkennn!
Er ontstaat nu echt een aparte sfeer en gevoel in het stuk, daardoor vind ik het veel makkelijker en prettiger om te spelen. Het is soms net of de sfeer van het stuk hier dagelijks tussen de meiden te merken is. Vooral in de slaapzaal enzo, niet heel duidelijk, maar toch voel ik het. Misschien een beetje eenzaam..?
Ik moet even de groeten doen aan mijn vader, die voelde zich beledigd dat ik tijdens het biechten alleen mijn vriendje had genoemd en hem niet, dus dit is voor jou papa: lieve papa, je hoeft nog maar 1 nachtje te slapen en dan zie je je aller aller aller liefste, knapste, mooiste dochter weer, gna gna gna gna... Nu kan mama natuurlijk niet achterblijven: een knuffel voor jou mams en een dikke kus voor jappie.
Joost (kokki) plaagt mij altijd, hij zit mij op dit moment ook te slaan. Ook heeft mij vanochtend, tijdens het wakker maken, zelfs een lelijke rups genoemd die uit haar cocon kwam. (de vlinder is nog steeds niet ontstaan zegt ie =(=( ) Nu heb ik zin om een liedje te zingen: ik wil nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet. Ik wil nog niet naar huis, nog lange niet naar huis, etc, etc. Alleen het idee al dat ik maandag weer naar school moet en het dagelijks leven weer begint is te scary!!!! Dus het woord 'school' wordt hier ook niet echt uitgesproken.
Ik denk dat ik ondertussen wel genoeg heb verteld, lekker veel onzin en weetjes over het leven hier bij The Young Ones. Nog maar 1 nachtje slapen en dan is de première!!!! (echt raar dat dat morgen al is..)
We gaan zometeen weer verder met repeteren, het zal vanavond ook vast wel weer een latertje worden, dus nu moet ik afronden.
Heel veel lieve groetjes
van nummer 8b (Merle)
uit het Meisjesinternaat Vredestein.
P.S. We krijgen nu eerst nog een heeeerlijk kopje chocolademelk voor we weer verder gaan. (mmmmmmmmmmmmm =D)
woensdag 27 oktober 2010
woensdag avond 27 oktober, 'nog maar 2 nachtjes tot aan de première'
Lief Dagboek,
het is alweer woensdag avond nog maar 2 nachtjes tot aan de première echt super spannend.
vanmiddag heeft Jeroen ons 2/3 van het stuk voorgelegd, en het word echt heel vet.
we moeten alleen nog wel hard werken, ik voel wel dat deze groep dat ook wil.
en de groep streeft ook naar kwaliteit, en dat vind ik fijn, de groep is erg gedreven, gefocust, rustig en toch allemaal super verschillend.
en dat merk je in positieve zin ook tijdens het repeteren.
de sfeer die overdag heerst in de groep, komt ook deels weer terug in de voorstelling.
maar ik mis wel mijn mama, papa, zus, hond en vriendinnen....
en me eigen kamertje, me eigen bedje en mijn gitaar!
maar het is supertof dat we 24/7 bezig zijn met het liefste wat ik doe en dat is natuurlijk theater maken!
ik heb echt super veel zin in komend weekend en volgend weekend, dat we al ons harde werk kunnen laten zien
aan vrienden familie buren collega's klasgenoten eigenlijk aan iedereen. en ik hoop ook dat de zalen vol zitten.
de beelden die Jeroen, Nard en Maurits schetsen zijn heel erg abstract en af en toe te vreemd voor woorden.
maar uiteindelijk juist weer heel duidelijk, ja het klinkt nu vast heel vaag maar veel duidelijker kan ik het ook niet echt omschrijven.
het is fysiek echt zwaar, het vraagt veel van je. en mijn stem valt ook weg af en toe, er gaan dan ook super veel koppen thee doorheen.
het is eten is echt super lekker, ik eet hier ook echt donders veel, te veel eigenlijk. ik heb vanavond ook voor het eerst een pannenkoek met kaas gegeten echt lekkerrrrr maar wel machtig.. dus complimentje voor peppi en kokki.
en de rest van de week ga ik lekker genieten !
kusjes van Arlette
het is alweer woensdag avond nog maar 2 nachtjes tot aan de première echt super spannend.
vanmiddag heeft Jeroen ons 2/3 van het stuk voorgelegd, en het word echt heel vet.
we moeten alleen nog wel hard werken, ik voel wel dat deze groep dat ook wil.
en de groep streeft ook naar kwaliteit, en dat vind ik fijn, de groep is erg gedreven, gefocust, rustig en toch allemaal super verschillend.
en dat merk je in positieve zin ook tijdens het repeteren.
de sfeer die overdag heerst in de groep, komt ook deels weer terug in de voorstelling.
maar ik mis wel mijn mama, papa, zus, hond en vriendinnen....
en me eigen kamertje, me eigen bedje en mijn gitaar!
maar het is supertof dat we 24/7 bezig zijn met het liefste wat ik doe en dat is natuurlijk theater maken!
ik heb echt super veel zin in komend weekend en volgend weekend, dat we al ons harde werk kunnen laten zien
aan vrienden familie buren collega's klasgenoten eigenlijk aan iedereen. en ik hoop ook dat de zalen vol zitten.
de beelden die Jeroen, Nard en Maurits schetsen zijn heel erg abstract en af en toe te vreemd voor woorden.
maar uiteindelijk juist weer heel duidelijk, ja het klinkt nu vast heel vaag maar veel duidelijker kan ik het ook niet echt omschrijven.
het is fysiek echt zwaar, het vraagt veel van je. en mijn stem valt ook weg af en toe, er gaan dan ook super veel koppen thee doorheen.
het is eten is echt super lekker, ik eet hier ook echt donders veel, te veel eigenlijk. ik heb vanavond ook voor het eerst een pannenkoek met kaas gegeten echt lekkerrrrr maar wel machtig.. dus complimentje voor peppi en kokki.
en de rest van de week ga ik lekker genieten !
kusjes van Arlette
Woensdag 27 oktober, 'na de avondrepetitie werden we verrast door THE CASINGS'
Lief, lief dagboek,
Zo was ik bijna even vergeten te schrijven! Over 10 minuten moeten we alweer repeteren.
Het begint nu wel spannend te worden, want het is al woensdag! Dat is echt bizar, gister dacht ik nog: Oooh we hebben nog genoeg tijd, maar nu is het al woensdag en over morgen is de première al!
Iedereen begint nu ook wel moe te worden. Woensdag staat sowieso meestal bekent als de algemene instortdag.
Vanochtend werd iedereen een beetje brakkig wakker, want gister na de avondrepetitie werden we verrast door THE CASINGS ( de band die in 'See me, feel me' meespeelde).
Wij liepen zo lekker onverwacht (de meesten met het idee 'We gaan nu naar bed. YES') stonden daar ineens The Casings te spelen! Hoe leuk is dat.
Iedereen natuurlijk helemaal door het dolle heen en al snel werden ook de Internaatpakjes uitgedaan (Iedereen ging zich opeens ook opmaken enzo, hilarisch vind ik dat!!).
Uiteindelijk was het een heel gezellige avond en ik lag ook niet vroeg op bed, jammer genoeg aan de ene kant, maar het was wel de moeite waard! (Casings bedankt).
Nu ik dit schrijf, begin wel echt moe te worden. Op dit moment slaat de after-dinner-dip echt toe of de man met de hamer of.. nouja je begrijpt wat ik bedoel!
Ik begin nu ook wel echt benieuwd te worden welke kant we op gaan.
We hebben echt al super veel en de sfeer is echt al duidelijk bij iedereen. Gisteravond echt een goeie scene gemaakt, dat is dan ook super leuk als je een beetje begrijpt wat je aan het doen bent.
Vandaag gaan we volgens mij alles wat we hebben een keertje doorspelen en dan even kijken wat achter wat gaat en wat er dan nog gemaakt moet worden. In ieder geval dat is wat ik ervan begrepen heb.
Wat ik trouwens ook heel grappig vind met allemaal meisjes is dat het echt super rustig is. Ik sprak gister Sander (van de techniek) en die zei ook: Nou lekker dan, zijn ze klaar met repeteren en dan gaan ze gelijk slapen!
Hele verstandige dames dus. Dat was bij de 'Judas Passion' wel anders.
Oh, ik wil echt nog veel meer vertellen, maarrehhh Nard roept dat we in de Lounge gaan beginnen, dus ik ga stoppen nu!!!!!
Veel liefs vanuit het internaat,
Elene
Zo was ik bijna even vergeten te schrijven! Over 10 minuten moeten we alweer repeteren.
Het begint nu wel spannend te worden, want het is al woensdag! Dat is echt bizar, gister dacht ik nog: Oooh we hebben nog genoeg tijd, maar nu is het al woensdag en over morgen is de première al!
Iedereen begint nu ook wel moe te worden. Woensdag staat sowieso meestal bekent als de algemene instortdag.
Vanochtend werd iedereen een beetje brakkig wakker, want gister na de avondrepetitie werden we verrast door THE CASINGS ( de band die in 'See me, feel me' meespeelde).
Wij liepen zo lekker onverwacht (de meesten met het idee 'We gaan nu naar bed. YES') stonden daar ineens The Casings te spelen! Hoe leuk is dat.
Iedereen natuurlijk helemaal door het dolle heen en al snel werden ook de Internaatpakjes uitgedaan (Iedereen ging zich opeens ook opmaken enzo, hilarisch vind ik dat!!).
Uiteindelijk was het een heel gezellige avond en ik lag ook niet vroeg op bed, jammer genoeg aan de ene kant, maar het was wel de moeite waard! (Casings bedankt).
Nu ik dit schrijf, begin wel echt moe te worden. Op dit moment slaat de after-dinner-dip echt toe of de man met de hamer of.. nouja je begrijpt wat ik bedoel!
Ik begin nu ook wel echt benieuwd te worden welke kant we op gaan.
We hebben echt al super veel en de sfeer is echt al duidelijk bij iedereen. Gisteravond echt een goeie scene gemaakt, dat is dan ook super leuk als je een beetje begrijpt wat je aan het doen bent.
Vandaag gaan we volgens mij alles wat we hebben een keertje doorspelen en dan even kijken wat achter wat gaat en wat er dan nog gemaakt moet worden. In ieder geval dat is wat ik ervan begrepen heb.
Wat ik trouwens ook heel grappig vind met allemaal meisjes is dat het echt super rustig is. Ik sprak gister Sander (van de techniek) en die zei ook: Nou lekker dan, zijn ze klaar met repeteren en dan gaan ze gelijk slapen!
Hele verstandige dames dus. Dat was bij de 'Judas Passion' wel anders.
Oh, ik wil echt nog veel meer vertellen, maarrehhh Nard roept dat we in de Lounge gaan beginnen, dus ik ga stoppen nu!!!!!
Veel liefs vanuit het internaat,
Elene
dinsdag 26 oktober 2010
Dinsdag avond 26 oktober, Dominique, nique, nique…
Lief dagboek
“Dominique, nique, nique….” . “Dominique, nique, nique….” . Dat liedje heb ik al sinds gisteren continu in mijn hoofd. Het is een echt ‘Nonnenlied’ en wij zingen ‘m ook in de voorstelling. Echt een deuntje dat de hele dag(of beter gezegd, de hele week…) in je hoofd blijft hangen. “Dominique, nique, nique….” , kijk, daar gaat ‘ie al weer…
Vandaag weer een training gehad. Dat was wel weer fijn, gisteren hebben we namelijk geen training gehad vanwege de opnames van de video’s. Ik vind zo’n training altijd een super lekker begin van de dag. Nou ja, onder de training is het best afzien, maar achteraf voel je je helemaal lekker in je vel. En het is natuurlijk ook super goed voor de groep, omdat je continu gefocust bent op elkaar.
Vanmiddag zijn we weer met de fiets op pad geweest. We gingen naar het centrum van Zwolle en hebben daar een beetje de voorstelling gepromoot. We liepen in onze geweldige pakjes door de winkelstraat, al zingend. (Ja inderdaad, “Dominique, nique, nique….”) We hadden heel wat bekijks en ik denk dat we de winkelende mensen wel erg nieuwsgierig hebben gemaakt! Hopelijk komen er veel mensen kijken, want spelen voor een lege zaal is natuurlijk niet leuk.
Net hebben we een scene in (een soort van) ons ondergoed gemaakt en ook een ‘douchescène’. En we hebben ook wat gedeeltes van de opnames van gister gezien! Ik ga niet te veel verklappen, maar het wordt echt enorm gaaf! Ik denk dat het publiek echt verrast word…
Nu ga ik nog even lekker chillen. Ben wel enorm moe aan het worden, net als iedereen trouwens. Maar het is wel super gezellig en de sfeer zit er nog steeds lekker in!
Veel liefs(ook aan m’n ‘kleine’ broertje, die is jarig vandaag!!)
Miriam
dinsdag 26 oktober, Gisteravond vond ik het stapelbed ineens veel hoger en enger dan de dagen ervoor...
Lieve iedereen,
Het is alweer dinsdag! Wat gaat de tijd ontzettend snel hier!
We zitten op dit moment met zijn allen (alle 14 meiden) op een rij: Jeroen (regisseur) spreekt ons toe over de sfeer van de voorstelling. Dit had ik ook wel nodig, want ik vond de scènes die we hebben (al erg veel!) nogal vaag (maar super vet!).
Gisteravond vond ik het stapelbed ineens veel hoger en enger dan de dagen ervoor, wat ik nogal bizar vond.
De training van vanochtend wat wel erg fijn trouwens, vooral de massageoefeningen die erin zaten. En vanavond eten we rijst met kip en kerrie J. Maargoed, terug naar Jeroen. Elene moet de vloer op en speelt een monoloog. Daarna ben ik aan de beurt, we spelen een “nogal vage (maar super vette)” scene.
Ben trouwens erg benieuwd naar de film van Erik en de uiteindelijke volgorde van de scènes. Maargoed, dat zal ik binnenkort wel zien. En jullie ook ;-). Tot snel!
Liefs
Annely
Foto's van de film opnamen
Afgelopen maandag zijn de opnamen gemaakt van de film die onderdeel van de voorstelling zal zijn.Zie hier de foto's van de meiden op de set van filmer Erik Franssen.
 | |
fotografie: Doron Tempert
maandag 25 oktober 2010
Meisjesinternaat Vredestein vandaag in De Stentor
Lees het artikel op:
http://www.destentor.nl/regio/zwolle/7504750/Veertien-jonge-meisjes-in-een-snelkookpan.ece
Maandag avond 25 oktober, We hebben vandaag ook nog een videoclip opgenomen
Lief dagboek,
vandaag is het maandag de 25ste van oktober, ik zit al vanaf zaterdag hier opgesloten bij The Young ones, in Theater de Kerk.
De afgelopen drie dagen zijn mij tot nu toe wel bevallen, de groep is echt superleuk en dat is erg fijn, omdat er een paar meisjes tussen zaten die ik nog moest leren kennen. Het is altijd spannend om nieuwe mensen te leren kennen en ik weet uit ervaring dat het al helemaal spannend is in de 'snelkookpan' van Jeroen.
we hebben al twee trainingen gehad met elkaar en al veel gerepeteerd, ik sta ervan versteld dat we in zo'n korte tijd al zo veel materiaal hebben, dus ik heb het gevoel dat het allemaal goed gaat komen, maar aan de andere kant hebben we nog maar drie dagen tot aan de première!! Echt vet spannend! Ik hoop dat er super veel mensen komen kijken en ons komen steunen, maar ik ben eigenlijk al superblij dat ik dit heb mogen meemaken, met al die bijzondere mensen en karakters.
Deze drie dagen vond ik echt tof dus moet je nagaan hoe de volgende dagen zullen zijn!
We hebben vandaag ook nog een videoclip opgenomen, allemaal in onze kittige pakjes, op een omafiets en met een appel in onze hand. Het was wel een beetje koud, dus hebben Dalith en Emelie geregeld dat we warme chocolade kregen op kosten van Joost (de kok :)
Dus wil ik de meneer van het restaurantding bedanken en Joost natuurlijk!
Ik ben gister jarig geweest en mijn verjaardag was best druk en hectisch, want eigenlijk gaat het proces gewoon door: eten, trainen, eten, repeteren, eten, repeteren en dan moest mijn feestje komen, maar eigenlijk lag ik als eerst in mijn bedje te snurken. SORRY! ;)
Wel iedereen bedankt voor de felicitaties en de slingers over mijn stoel, super tof!
En ik was superdepuperblij dat mijn mama, papa, Axel en Karin nog langs zijn geweest met taart van oma Jo (jammie) en cadeautjes!
Ik moet nog even melden dat ik de afgelopen twee nachten echt heerlijk heb geslapen, ik vond deze dagen heel intens en uitputtend, maar wel fijn :)
Oh, en kom allemaal kijken dus!
liefs en welterusten Zilpa
vandaag is het maandag de 25ste van oktober, ik zit al vanaf zaterdag hier opgesloten bij The Young ones, in Theater de Kerk.
De afgelopen drie dagen zijn mij tot nu toe wel bevallen, de groep is echt superleuk en dat is erg fijn, omdat er een paar meisjes tussen zaten die ik nog moest leren kennen. Het is altijd spannend om nieuwe mensen te leren kennen en ik weet uit ervaring dat het al helemaal spannend is in de 'snelkookpan' van Jeroen.
we hebben al twee trainingen gehad met elkaar en al veel gerepeteerd, ik sta ervan versteld dat we in zo'n korte tijd al zo veel materiaal hebben, dus ik heb het gevoel dat het allemaal goed gaat komen, maar aan de andere kant hebben we nog maar drie dagen tot aan de première!! Echt vet spannend! Ik hoop dat er super veel mensen komen kijken en ons komen steunen, maar ik ben eigenlijk al superblij dat ik dit heb mogen meemaken, met al die bijzondere mensen en karakters.
Deze drie dagen vond ik echt tof dus moet je nagaan hoe de volgende dagen zullen zijn!
We hebben vandaag ook nog een videoclip opgenomen, allemaal in onze kittige pakjes, op een omafiets en met een appel in onze hand. Het was wel een beetje koud, dus hebben Dalith en Emelie geregeld dat we warme chocolade kregen op kosten van Joost (de kok :)
Dus wil ik de meneer van het restaurantding bedanken en Joost natuurlijk!
Ik ben gister jarig geweest en mijn verjaardag was best druk en hectisch, want eigenlijk gaat het proces gewoon door: eten, trainen, eten, repeteren, eten, repeteren en dan moest mijn feestje komen, maar eigenlijk lag ik als eerst in mijn bedje te snurken. SORRY! ;)
Wel iedereen bedankt voor de felicitaties en de slingers over mijn stoel, super tof!
En ik was superdepuperblij dat mijn mama, papa, Axel en Karin nog langs zijn geweest met taart van oma Jo (jammie) en cadeautjes!
Ik moet nog even melden dat ik de afgelopen twee nachten echt heerlijk heb geslapen, ik vond deze dagen heel intens en uitputtend, maar wel fijn :)
Oh, en kom allemaal kijken dus!
liefs en welterusten Zilpa
maandag 25 oktober, 'Het is alweer maandag...'
Lief dagboek,
Het is vandaag alweer maandag. De tijd gaat zo snel, we hebben de hele dag gefilmd. Buiten op de fiets. We moesten rondjes fietsen, en heel vrolijk zijn. Maar het was zo koud! Mijn voeten zijn helemaal nat van het gras. We zijn nu net terug, maar we zijn nog lang niet klaar. Ik ga nu zo even snel douchen, want het is vandaag mijn beurt. Even lekker opwarmen. Weetje wat gek is, de tijd gaat snel maar eigenlijk ook heel langzaam. De eerste dagen moest ik nog best wel wennen. Aan de groep, aan de sfeer, aan de energie. Het gaat nu steeds beter, en na een paar repetities heb ik er nu ook echt heel veel zin in! Het word volgens mij ontzettend raar. Maar o zo leuk! Meiden blijven meiden en ik moet er nog steeds even aan wennen, maar ik vind steeds meer mijn eigen plekje.
Liefs Dalith.
Het is vandaag alweer maandag. De tijd gaat zo snel, we hebben de hele dag gefilmd. Buiten op de fiets. We moesten rondjes fietsen, en heel vrolijk zijn. Maar het was zo koud! Mijn voeten zijn helemaal nat van het gras. We zijn nu net terug, maar we zijn nog lang niet klaar. Ik ga nu zo even snel douchen, want het is vandaag mijn beurt. Even lekker opwarmen. Weetje wat gek is, de tijd gaat snel maar eigenlijk ook heel langzaam. De eerste dagen moest ik nog best wel wennen. Aan de groep, aan de sfeer, aan de energie. Het gaat nu steeds beter, en na een paar repetities heb ik er nu ook echt heel veel zin in! Het word volgens mij ontzettend raar. Maar o zo leuk! Meiden blijven meiden en ik moet er nog steeds even aan wennen, maar ik vind steeds meer mijn eigen plekje.
Liefs Dalith.
zondag 24 oktober 2010
zondag avond 24 oktober, 'We hebben al behoorlijk wat scenes...'
Lief Dagboek,
Jeetje! Wat zit ik vol! Eerst al een taartje want Zilpa is jarig vandaag, en nu net een bord stampot achter de kiezen.
Het is alweer de tweede dag van de repetitieweek van Meisjesinternaat Vredestein. Inmiddels begint alles langzaam te wennen.
De stapelbedden, de kou, de bananen, de knuffels en alle mensen om je heen. We beginnen al een hechte groep te worden.
Ik verbaas me over hoe snel het gaat met de scenes. We hebben al behoorlijk wat scenes en de sfeer van de voorstelling is bij ons allemaal zo ongeveer duidelijk.
Ik vind het decor super gaaf! Een grote stellage met stapelbedden waar we in slapen en klimmen. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat maar dat duurt (gelukkig) nog een paar dagen.
Vanmiddag hebben we een christelijk lied ingestudeerd. Dit lied driestemmig. We zagen er een beetje tegen op om dit in te studeren. ' Ik kan niet zingen', ' Ik kan geen toon houden'
of ' Ik kan niet zo hoog' zijn kreten die ik heb langs horen komen. Maar na meerdere keren oefenen ging het super goed en kregen we de smaak te pakken. Ontzettend grappig hoe iedereen
begon te springen van enthousiasme.
Ik vind het echt geweldig om hier te zijn. In de kerk kun je zo jezelf zijn en als er wat , er altijd wel iemand die je er even doorheen helpt.
Ondanks dat ik nu al vreselijk moe ben, geniet ik van alles. En hoop ik (al verwacht ik van wel) dat we super goede voorstelling op de planken krijgen vrijdag.
Nu ga ik snel tandenpoetsen want ik stink naar chorizo (dat hadden de koks bij de stampot gedaan).
Liefs, Geertje
Jeetje! Wat zit ik vol! Eerst al een taartje want Zilpa is jarig vandaag, en nu net een bord stampot achter de kiezen.
Het is alweer de tweede dag van de repetitieweek van Meisjesinternaat Vredestein. Inmiddels begint alles langzaam te wennen.
De stapelbedden, de kou, de bananen, de knuffels en alle mensen om je heen. We beginnen al een hechte groep te worden.
Ik verbaas me over hoe snel het gaat met de scenes. We hebben al behoorlijk wat scenes en de sfeer van de voorstelling is bij ons allemaal zo ongeveer duidelijk.
Ik vind het decor super gaaf! Een grote stellage met stapelbedden waar we in slapen en klimmen. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat maar dat duurt (gelukkig) nog een paar dagen.
Vanmiddag hebben we een christelijk lied ingestudeerd. Dit lied driestemmig. We zagen er een beetje tegen op om dit in te studeren. ' Ik kan niet zingen', ' Ik kan geen toon houden'
of ' Ik kan niet zo hoog' zijn kreten die ik heb langs horen komen. Maar na meerdere keren oefenen ging het super goed en kregen we de smaak te pakken. Ontzettend grappig hoe iedereen
begon te springen van enthousiasme.
Ik vind het echt geweldig om hier te zijn. In de kerk kun je zo jezelf zijn en als er wat , er altijd wel iemand die je er even doorheen helpt.
Ondanks dat ik nu al vreselijk moe ben, geniet ik van alles. En hoop ik (al verwacht ik van wel) dat we super goede voorstelling op de planken krijgen vrijdag.
Nu ga ik snel tandenpoetsen want ik stink naar chorizo (dat hadden de koks bij de stampot gedaan).
Liefs, Geertje
Zondag 24 oktober, 'Al met al is het voor mij heel erg wennen'
lieve lezer,
Net een training achter de rug, met een heerlijke ontspannings oefening aan het einde.
De trainingen zijn elke keer verschillend, de ene keer fysiek erg uitputtend, en vandaag eigenlijk heel relaxt, zondag he..
De groep is gezellig, al ken ik er nog niet zoveel. Al met al is het voor mij behoorlijk wennen.
Het ritme, de slaapzaal, de trainingen, de medespeelsters, begeleiders, trainers, koks, dramateurgen, coaches, productie leider, volgens mij heb ik nu nog niet alles gehad!
Ik denk veel aan thuis, en dat vind ik eigenlijk best vervelend. Het is moeilijk om me te concentreren op het theater en daar ben ik toch voor gekomen.
Ik heb al behoorlijk wat af gejankt, het zal ook nog wel even duren voordat dat over is, ik heb geen idee waar ik nou zo emotioneel van wordt.
(Het zit me nu al weer hoog!)
En god oh god, nou moet ik ook nog zingen!
Ze verzinnen wel leuke dingen hoor..!
Nou, ik moet zeggen, we zingen werkelijk en prachtig net een driestemmig christelijk liedje!
Gister dacht ik dat het nog mee viel, maar nu heb ik het echt koud, misschien moet ik wat meer lichamelijke warmte opzoeken....;)
Nouja, ik ga gewoon door, zometeen lunchen, en dan repeteren, daar heb ik zin in!
papa, mama, ik mis jullie ontzettend, maar ik ga heel erg mijn best doen om te zorgen dat dat niet zo blijft, als jullie begrijpen wat ik bedoel..!
We moeten elke dag een biecht doen, en dat wordt opgenomen en ook op het internet gezet, dus daar zullen jullie me in terugzien!
Heel veel liefs en wens me (ons) succes!
Dorith
Net een training achter de rug, met een heerlijke ontspannings oefening aan het einde.
De trainingen zijn elke keer verschillend, de ene keer fysiek erg uitputtend, en vandaag eigenlijk heel relaxt, zondag he..
De groep is gezellig, al ken ik er nog niet zoveel. Al met al is het voor mij behoorlijk wennen.
Het ritme, de slaapzaal, de trainingen, de medespeelsters, begeleiders, trainers, koks, dramateurgen, coaches, productie leider, volgens mij heb ik nu nog niet alles gehad!
Ik denk veel aan thuis, en dat vind ik eigenlijk best vervelend. Het is moeilijk om me te concentreren op het theater en daar ben ik toch voor gekomen.
Ik heb al behoorlijk wat af gejankt, het zal ook nog wel even duren voordat dat over is, ik heb geen idee waar ik nou zo emotioneel van wordt.
(Het zit me nu al weer hoog!)
En god oh god, nou moet ik ook nog zingen!
Ze verzinnen wel leuke dingen hoor..!
Nou, ik moet zeggen, we zingen werkelijk en prachtig net een driestemmig christelijk liedje!
Gister dacht ik dat het nog mee viel, maar nu heb ik het echt koud, misschien moet ik wat meer lichamelijke warmte opzoeken....;)
Nouja, ik ga gewoon door, zometeen lunchen, en dan repeteren, daar heb ik zin in!
papa, mama, ik mis jullie ontzettend, maar ik ga heel erg mijn best doen om te zorgen dat dat niet zo blijft, als jullie begrijpen wat ik bedoel..!
We moeten elke dag een biecht doen, en dat wordt opgenomen en ook op het internet gezet, dus daar zullen jullie me in terugzien!
Heel veel liefs en wens me (ons) succes!
Dorith
zaterdag 23 oktober 2010
zaterdag 23 oktober, We gaan bijna beginnen!
Lief dagboek,
we gaan bijna beginnen! Heel spannend, maar we hebben er allemaal heel veel zin in!
We hebben net kennis gemaakt met elkaar, het team en het theater (een voormalig oude Katholieke kerk). En de regels niet te vergeten.
's Ochtends voor het ontbijt onze bedden opgemaakt achter laten, pas eten als iedereen er is.
Over 5 minuten begint onze eerste training, we zijn benieuwd!
Het wordt een week met gezelligheid, veel theater, leuke mensen, de slappe lach, maar ook discipline, hard werken en spierpijn.
Nu zijn we onze internaat-jurkjes aan het passen, we hebben het podium gezien, het wordt zo ontzettend gaaf allemaal!
Goed, we gaan nu trainen!
Liefs Katelijne (nummer 3)
vrijdag 22 oktober 2010
22 oktober 2010, The day before.
Help me mezelf er alsjeblieft aan herinneren dat ik dingen voortaan op tijd moet regelen en niet moet wachten tot het laatste moment. Want het is weer eens zover...
Ik zit hier dus in de stress. Mijn hoofd is nog moe van een week Berlijn met alle ArtEZ 1ejaars waar ik vanmiddag van ben teruggekomen. Ik wist natuurlijk wel dat het eigenlijk teveel is achter elkaar, dat was ook een van de redenen waarom ik eerst geen auditie zou doen, maar omdat ik heel slecht ‘nee’ kan zeggen en het allemaal te leuk vind, zit mijn uitgeputte ikke hier mijn brein te dwingen om ook maar iets nuttigs op te schrijven, sterker nog, om überhaupt iets te doen.
Omdat ik in Berlijn geen internetverbinding had, kon ik mijn mail niet lezen. Ik wist dus ook niet dat ik nog kleren moest regelen voor het stuk en schoot daarom lichtelijk in de stress toen ik het las bij thuiskomst. Dit werd versterkt omdat ik plots besefte dat ik nog wat moest schrijven en de was doen, eten, mijn vriendje zien, douchen, socializen over mijn week en nu dus ook nog naar de winkel (wat ook nog eens 20 km rijden is omdat ik in een boerengat woon) en mijn hoofd is zo moe is dat ik niet eens meer weet wat ik zojuist geschreven heb.
Toch heb ik wel enorm veel zin om theater te maken...
Ik heb in Berlijn zoveel theater gezien dat ik nu al helemaal niet meer kan wachten om me er zelf weer vol op te storten. Waar ik ook enorm naar uitkijk is het samen zijn... Het samen werken en samen kapot gaan, het samen zweten bij de trainingen en zwoegen bij de repetities. Samen iets moois maken, of natuurlijk samen keihard afgaan.
Ik heb zin in morgen en de rest van de week en weekenden en ben blij dat ik dit mee mag maken!
Nu maar hopen dat we iets super tofs neer gaan zetten!
Ik zit hier dus in de stress. Mijn hoofd is nog moe van een week Berlijn met alle ArtEZ 1ejaars waar ik vanmiddag van ben teruggekomen. Ik wist natuurlijk wel dat het eigenlijk teveel is achter elkaar, dat was ook een van de redenen waarom ik eerst geen auditie zou doen, maar omdat ik heel slecht ‘nee’ kan zeggen en het allemaal te leuk vind, zit mijn uitgeputte ikke hier mijn brein te dwingen om ook maar iets nuttigs op te schrijven, sterker nog, om überhaupt iets te doen.
Omdat ik in Berlijn geen internetverbinding had, kon ik mijn mail niet lezen. Ik wist dus ook niet dat ik nog kleren moest regelen voor het stuk en schoot daarom lichtelijk in de stress toen ik het las bij thuiskomst. Dit werd versterkt omdat ik plots besefte dat ik nog wat moest schrijven en de was doen, eten, mijn vriendje zien, douchen, socializen over mijn week en nu dus ook nog naar de winkel (wat ook nog eens 20 km rijden is omdat ik in een boerengat woon) en mijn hoofd is zo moe is dat ik niet eens meer weet wat ik zojuist geschreven heb.
Toch heb ik wel enorm veel zin om theater te maken...
Ik heb in Berlijn zoveel theater gezien dat ik nu al helemaal niet meer kan wachten om me er zelf weer vol op te storten. Waar ik ook enorm naar uitkijk is het samen zijn... Het samen werken en samen kapot gaan, het samen zweten bij de trainingen en zwoegen bij de repetities. Samen iets moois maken, of natuurlijk samen keihard afgaan.
Ik heb zin in morgen en de rest van de week en weekenden en ben blij dat ik dit mee mag maken!
Nu maar hopen dat we iets super tofs neer gaan zetten!
Tessa
donderdag 14 oktober 2010
Volg de meisjes vanaf 23 oktober
Volg vanaf zaterdag 23 oktober de 14 meisjes van Meisjesinternaat Vredestein hier op hun blog. Zij zullen schijven over het werken aan de voorstelling, de trainingen, het eten dat voor ze wordt gekookt, hun leven met elkaar, het slaapgebrek, het 1 week lang leven in een wereld die niet groter is dan het gebouw waarin je werkt, de heimwee, of het verlangen dat je nooit meer terug hoeft de gewone wereld in.
Abonneren op:
Posts (Atom)